دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب Gefährderansprache und Vernehmung Abgrenzung - Rechtliche Probleme - Praxistipps
دانلود کتاب رویکرد و بازجویی تهدید - مشکلات حقوقی - نکات کاربردی
مشخصات کتاب
Gefährderansprache und Vernehmung Abgrenzung - Rechtliche Probleme - Praxistipps
ویرایش: 1. Aufl
نویسندگان: Hahn. Nikola
سری:
ISBN (شابک) : 9783944177212, 3944177215
ناشر: Thoni Verlag, www.thoni-verlag.com
سال نشر: 2013
تعداد صفحات: 0
زبان: German
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 2 مگابایت
قیمت کتاب (تومان) : 34,000
کلمات کلیدی مربوط به کتاب رویکرد و بازجویی تهدید - مشکلات حقوقی - نکات کاربردی: (سرفصل موضوعی BISAC) LAW026000، (گروه های موضوعی DNB) 340، پرداختن به تهدید، جلوگیری از خطر، قانون جلوگیری از خطر، جنایت شناسی، نیکولا هان، قانون پلیس، بازجویی پلیس، (فرم محصول) متن کتاب الکترونیکی، تونی، بازجویی، بازجویی، ممنوعیت در مورد استثمار، (VLB-WN)9774: غیرکتاب، PBS / قانون / حقوق جزا، قانون آیین دادرسی کیفری، جرم شناسی، جعبه ابزار بازجویی، (گروه هدف) مخاطبان متخصص / علم، (گروه هدف) وکلا و افسران پلیس که با موضوعات سروکار دارند "افراد خطرناک، بازجویی، قانون پلیس"
در صورت تبدیل فایل کتاب Gefährderansprache und Vernehmung Abgrenzung - Rechtliche Probleme - Praxistipps به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب رویکرد و بازجویی تهدید - مشکلات حقوقی - نکات کاربردی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب رویکرد و بازجویی تهدید - مشکلات حقوقی - نکات کاربردی
هنگامی که افسران پلیس با شهروندان ارتباط برقرار می کنند، این می تواند از "مکالمه روزمره" در حین گشت زنی تا بازجویی (رسمی) توسعه یابد - که مستلزم آگاهی از هدف مربوطه از اقدام و آگاهی از هنجارهای مربوطه اقتدار به میزان مساوی است. با این حال، تفکیک دقیق بین قانون پلیس و اقدامات دادرسی کیفری همیشه امکان پذیر نیست و به اندازه ای که ابزار (قانون پلیس) "گفتگو در مورد افراد خطرناک" اهمیت پیدا کرده است، مشکلاتی در کانون توجه قرار می گیرد که تا چند سال پیش تقریباً هیچ معنایی برای تمرین داشت. مشابه پرسش اطلاعاتی در قانون آیین دادرسی کیفری، نه تنها مشکل مبهم بودن اصطلاح و در نتیجه عدم اطمینان در مورد مرجع صحیح مداخله با رویکرد به اصطلاح افراد خطرناک وجود دارد، بلکه خطر قضاوت نادرست در مورد انتقال احتمالی نیز وجود دارد. به بازجویی دادرسی کیفری که نتیجه آن غیرقابل استفاده بودن اطلاعات جمع آوری شده برای تحقیقات مقدماتی است. در حالی که دادگاه عالی راهنمایی هایی را برای مفهوم حقوقی "بررسی های اطلاعاتی" ارائه کرده است، اما در مورد تهدیدات، این زمینه کاملاً ناشناخته است. اکثر نظرات و قضاوت های اندک در مورد این موضوع معمولاً در بحث در مورد یک هنجار قدرت منطبق با قانون برای خطاب به شخص خطرناک تمام می شود. با این حال، اگر به عمل نگاه کنیم، انواع مختلفی از ارتباطات پلیس را می توان مشاهده کرد که در اصطلاح «خطاب به افراد خطرناک» خلاصه می شود: از اطلاعات کلی گرفته تا بررسی های جامع در مورد حساسیت های شخصی، از پیشنهاد کمک و مشاوره به افراد تهدید اقدامات، از یک هشدار یکباره گرفته تا حمایت و پشتیبانی ارتباطی بلندمدت. این امر روشن می کند که «مجوز استاندارد برای صحبت با افراد خطرناک» که در ادبیات فرض شده است احتمالاً مشکل را حل نمی کند، زیرا صحبت با افراد خطرناک یک اقدام استاندارد مانند دستگیری، تفتیش یا بازجویی نیست، بلکه اقدامی است که بیشتر است. یا کمتر به حقایق مربوطه و نوع بسته کلی جامع افراد خطرناک، که "قطعات فردی" آن مطمئناً می تواند کیفیت مداخله متفاوتی داشته باشد. در ادامه، من می خواهم: تعریف و تمایز بین انواع مختلف ارتباطات تهدید; ارائه مشکلات اقدامات دوگانه با استفاده از مثال ارتباط با خطر آفرینان. نشان دادن محدودیت های قانونی برای استفاده از اطلاعات از ارتباط مرتکبین برای اهداف دادرسی کیفری و رسیدگی به مشکل تعیین حدود بین ارتباط با مجرمان / بازجویی. اظهارات مربوط به قانون برای جلوگیری از خطر به مفاد قانون هسین در مورد امنیت و نظم عمومی (HSOG) اشاره دارد که گاهی اوقات در سایر ایالت های فدرال به طور متفاوتی تنظیم می شود. خلاصه متناظر را می توان در بند VII یافت. با این حال، باید توجه داشت که الزامات اختیارات استاندارد (مثلاً شرط خطر خاص) و حوزه "مبارزه احتیاطی با جرایم جنایی" در قانون تنظیم نشده است. در همه کشورها یکسان است از این نظر، اظهارات حقوقی، به ویژه در رابطه با "مبارزه احتیاطی علیه جرایم جنایی"، تنها به میزان محدودی می تواند به سایر ایالت های فدرال منتقل شود.
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
Wenn Polizeibeamte mit Bürgern kommunizieren, kann sich das vom »Alltagsgespräch« während der Streife bis hin zur (förmlichen) Vernehmung entwickeln – was eine Sensibilisierung für das jeweilige Ziel der Maßnahme und die Kenntnis einschlägiger Befugnisnormen gleichermaßen voraussetzt. Eine strikte Trennung zwischen polizeirechtlichen und strafprozessualen Maßnahmen ist dennoch nicht immer möglich, und in dem Maße, wie das (polizeirechtliche) Instrument der »Gefährderansprache« an Bedeutung gewonnen hat, rücken Problemstellungen in den Blickpunkt, die bis vor einigen Jahren noch kaum Bedeutung für die Praxis hatten. Analog zur Informatorischen Befragung im Strafprozessrecht besteht bei der sogenannten Gefährderansprache nicht nur das Problem der Begriffsunschärfe und damit der Unsicherheit über die richtige Eingriffsbefugnis, sondern auch die Gefahr, einen möglichen Übergang zur strafprozessualen Vernehmung zu verkennen mit der Folge, dass erhobene Informationen für ein Ermittlungsverfahren unverwertbar werden. Während die höchstrichterliche Rechtsprechung für die Rechtsfigur »Informatorische Befragung« Orientierungshilfen geschaffen hat, präsentiert sich das Feld in puncto Gefährderansprachen ziemlich unbestellt. Die Mehrzahl der Kommentare und die wenigen Urteile zur Thematik erschöpfen sich zumeist in der Diskussion um eine rechtskonforme Befugnisnorm für die Gefährderansprache. Betrachtet man jedoch die Praxis, zeigt sich eine Vielfalt polizeilicher Kommunikationsformen, die unter dem Begriff »Gefährderansprache« zusammengefasst werden: von allgemein gehaltenen Hinweisen bis zu erschöpfenden Befragungen über persönliche Befindlichkeiten, von Hilfsangeboten und Ratschlägen bis zur Androhung von Maßnahmen, von der einmaligen Ermahnung bis zur längerfristigen kommunikativen Begleitung und Betreuung. Das lässt deutlich werden, dass die im Schrifttum postulierte »Standardbefugnis für Gefährderansprachen« das Problem womöglich nicht lösen würde, da die Gefährderansprache eben keine standardisierte Maßnahme ist wie etwa Festnahme, Durchsuchung oder auch Vernehmung, sondern ein am jeweiligen Sachverhalt und Gefährdertypus ausgerichtetes mehr oder minder umfangreiches Gesamtpaket, dessen »Einzelteile« durchaus unterschiedliche Eingriffsqualität aufweisen können. Im Folgenden möchte ich: unterschiedliche Arten der Gefährderkommunikation definieren und voneinander abgrenzen; Probleme doppelfunktionaler Maßnahmen am Beispiel der Gefährderkommunikation darstellen; rechtliche Grenzen für die Verwendung von Informationen aus der Gefährderkommunikation zu strafprozessualen Zwecke aufzeigen und die Abgrenzungsproblematik Gefährderkommunikation / Vernehmung thematisieren. Die Ausführungen zum Gefahrenabwehrrecht beziehen sich auf die Bestimmungen des Hessischen Gesetzes über die öffentliche Sicherheit und Ordnung (HSOG), die in anderen Bundesländern zum Teil abweichend geregelt sind. Eine entsprechende Zusammenstellung findet sich unter Punkt VII. Zu beachten ist allerdings, dass die Voraussetzungen für Standardbefugnisse (z. B. das Erfordernis einer konkreten Gefahr) und der Bereich der »vorsorgenden Straftatenbekämpfung« nicht in allen Ländern gleich geregelt sind. Insoweit sind die Rechtsausführungen, insbesondere im Zusammenhang mit der »vorsorgenden Straftatenbekämpfung« nur bedingt auf andere Bundesländer übertragbar.
نظرات کاربران
کتاب های تصادفی
دانلود کتاب Cognitive schemas and core beliefs in psychological problems: A scientist-practitioner guide
دانلود کتاب Sexual Personae: Art and Decadence from Nefertiti to Emily Dickinson
