Gastrointestinal Regulatory Peptides

از زمان کشف سکرتین ترشح کننده لوزالمعده توسط W. M. BAYLISS و E. H. STARLING در آغاز قرن بیستم، علاقه شدیدی بر روی دسته های متعدد و پیوسته در حال گسترش از پپتیدهای کوچک متمرکز شده است که به نظر می رسد به عنوان مولکول های تنظیم کننده در دستگاه گوارش عمل می کنند. مغز و سایر سیستم های اندام در ابتدا، بسیاری از این مواد، مانند سکرتین، در سنجش‌های عملکردی به‌عنوان «عوامل» یا «فعالیت‌های» قابل استخراج در مقادیر کم از بافت‌ها یا مایعات بافتی کشف شدند. در اواسط قرن، پیشرفت‌ها در روش‌های بیوشیمیایی و ایمونولوژیک برای خالص‌سازی، تعیین خصوصیات و کمیت پپتیدهای فعال بیولوژیکی در سیستم‌های اندام، بافت‌ها و مایعات بدن، انگیزه بیشتری برای این زمینه ایجاد کرد. به آسانی دریافته شد که پپتیدهای کوچک و فعال بیولوژیکی در دستگاه گوارش فراوان هستند. بسیاری از پپتیدها مانند پپتید روده فعال عروقی، گاسترین، و اخیراً پپتید YY و گالانین در واقع در ابتدا در بافت روده کشف و جدا شده بودند. علاوه بر این، مشخص شد که این پپتیدها در داخل بدن و در شرایط in vitro اثرات عمیقی بر روی سیستم گوارشی-آنتروپانکراس دارند. در طول 2 دهه گذشته، اطلاعات در مورد پپتیدهای تنظیمی در نتیجه اصلاحات فناوری در سنتز پپتیدها، روش های بهبود یافته برای تشخیص و تجسم پپتیدها و پیش سازهای آنها در سلول ها و بافت های گونه های مختلف، پیشرفت در ارزیابی عملکردی رشد کرده است. فعالیت پپتید، و استفاده از تکنیک‌های بیولوژیکی مولکولی برای مشخصه‌سازی ساختار و بیان ژن پپتید.

Since the discovery of the pancreatic secretagogue secretin by W. M. BAYLISS and E. H. STARLING at the inception of the twentieth century, intense interest has focused on numerous, continually expanding classes of small peptides which appear to serve as regulatory molecules in the gastrointestinal tract, brain, and other organ systems. Initially, many of these substances were, like secretin, discovered in functional assays as "factors" or "activities" extractable in minute quantities from tissues or tissue fluids. By the middle of the century, advances in biochemical and immunological methods for the purification, characterization, and quantification of biologically active peptides in organ systems, tissues, and body fluids provided further impetus to this field. It was readily appreciated that small, biologically active peptides were particularly abundant in the digestive tract. Many peptides such as vasoactive intestinal peptide, gastrin, and more recently peptide YY and galanin were in fact originally discovered in and isolated from gut tissue. Moreover, these peptides were found to have profound actions on the gastroenteropancreatic system in vivo and in vitro. During the past 2 decades, information on regulatory peptides has burgeoned as a result of technological refinements in the synthesis of peptides, improved methods for detecting and visualizing peptides and their precursors in cells and tissues from a variety of species, advances in the functional assessment of peptide activity, and the application of molecular biological techniques to the char­ acterization of peptide gene structure and expression.