Gastric Anisakiasis in Japan: Epidemiology, Diagnosis, Treatment

لارو انیساکیس که شکل بالغ آن روی پستانداران دریایی مانند نهنگ ها، فوک ها و دلفین ها زندگی می کند، در بسیاری از گونه های ماهی های آب شور انگلی است. هنگامی که حیوانات میزبان نهایی، میزبان های پاراتنی را می خورند، لاروها تا بزرگسالی در معده میزبان رشد می کنند. با این حال، زمانی که انسان ها این ماهی های آلوده را می خورند، در عوض لاروها می میرند و باعث بیماری به نام آنیساکیازیس می شوند. در سال 1960، در هلند، ون تیل و همکاران. یک کرم در دیواره روده یک بیمار که شاه ماهی خام خورده بود و علائم شکم حاد را تجربه کرده بود، پیدا کرد. تأثیر این گزارش در میان انگل شناسان ژاپنی به دلیل عادت ژاپنی ها به خوردن ماهی خام بسیار زیاد بود. در سال 1964، گروه تحقیقاتی ویژه ای از وزارت آموزش و پرورش برای بررسی این بیماری تأسیس شد و باعث پیشرفت در مطالعه آنیساکیازیس شد. اعتقاد بر این است که سه نوع کرم، لارو Anisakis simplex (که قبلا به عنوان لارو Anisakis نوع I شناخته می شد)، لارو Anisakis physeteris (لارو Anisakis نوع II) و لارو Pseudoterranova decipiens نوع A، باعث انیزاکیازیس می شوند. 165 نوع ماهی و ماهی مرکب در دریاهای نزدیک ژاپن میزبان Anisakis simplex و 9 گونه میزبان لارو Pseudoterranova decipiens هستند. Contra caecum به طور تجربی مشاهده شده است که به دستگاه گوارش حمله می کند، اما هیچ عفونتی توسط این لارو در انسان گزارش نشده است. یک مورد عفونت توسط Pseudoterranova decipiens نوع B شرح داده شده است. در ژاپن، نام Terranova decipiens (Shiraki 1974) به جای Phocanema decipiens (Mozgovoi 1953) پذیرفته شده است.

The larvae of Anisakis, whose adult form lives on sea mammals such as whales, seals, and dolphins, are parasitic upon many species of salt-water fish. When the final host animals eat paratenic hosts, the larvae grow to adulthood in the hosts' stomach. However, when hu­ mans eat these infested fish, the larvae die instead, causing a disease called anisakiasis. In 1960, in the Netherlands, van Thiel et al. found a worm in the intestinal wall of a patient who had eaten raw herring and had suffered symptoms of acute abdomen. The impact of this report was tremendous among Japanese parasitologists because of the Japanese habit of eating raw fish. In 1964, the Special Research Group from the Ministry of Education was established to investigate the disease, stimulating progress in the study of anisakiasis. Three types of worm, Anisakis simplex larva (previously known as Anisakis larva type I), Anisakis physeteris larva (Anisakis larva type II), and Pseudoterranova decipiens larva type A, are believed to cause anisakiasis. As many as 165 kinds of fish and squid in the seas near Japan are hosts to Anisakis simplex, and 9 species are hosts to Pseudoterranova decipiens larvae. Contra caecum has experimentally been observed to invade the gastrointestinal tract, but no infection by this larva has been reported in humans. A case of infection by Pseudoterranova decipiens type B has been described. In Japan, the name Terranova decipiens (Shiraki 1974) has been adopted instead of Phocanema decipiens (Mozgovoi 1953).