Gardens: An Essay on the Human Condition

انسانها مدتهاست که به باغها – اعم از واقعی و خیالی – برای پناهگاهی از جنون و هیاهویی که آنها را احاطه کرده است روی آورده اند. آن باغ‌ها ممکن است به اندازه باغ خدایان گیلگمش یا به حیاط خلوت خودمان از واقعیت‌های روزمره دور باشند، اما در مفهوم خود و نشانه‌هایی که از مراقبت و پرورش انسانی دارند، باغ‌ها به‌عنوان پناهگاه‌های ترمیم‌کننده، تغذیه‌کننده و ضروری هستند.

با باغ، رابرت پوگ هریسون با بررسی متفکرانه و گسترده ای از راه های بسیاری که باغ ها انسان را برانگیخته می کنند، خوانندگان را مجذوب می کند. وضعیت. او با حرکت از باغ‌های فیلسوفان باستان به باغ‌های بی‌خانمان‌ها در نیویورک معاصر، نشان می‌دهد که چگونه، بارها و بارها، باغ به‌عنوان مهاری در برابر تخریب و زیان‌های تاریخ عمل کرده است. هریسون توضیح می‌دهد که قدیمی‌ها باغ‌ها را هم به‌عنوان یک الگو و هم مکانی برای خودسازی و خودسازی پرمشقت می‌دانستند که برای آرامش و روشنگری ضروری است، ارتباطی که در طول اعصار ادامه داشته است. کتاب مقدس و قرآن؛ آکادمی افلاطون و مدرسه باغ اپیکور؛ باغ های سنگ ذن و فرش اسلامی; بوکاچیو، ریهاکو، کاپک، کائو ژوکین، ایتالو کالوینو، آریوستو، میشل تورنیه و هانا آرنت همه وارد بازی می‌شوند زیرا این اثر راه‌هایی را بررسی می‌کند که در آن مفهوم و واقعیت باغ، تفکر انسان را در مورد مرگ‌ومیر، نظم، و قدرت.

زنده با پژواک ها و استدلال های تفکر غربی، باغ ها ادامه مناسبی از سفرهای فکری کلاسیک های قبلی هریسون، جنگل ها و سلطه مردگان است. ولتر معروف است که ما را ترغیب کرد که باغ هایمان را پرورش دهیم. رابرت پوگ هریسون با این حجم جذاب، ماهیت این مسئولیت و اهمیت پایدار آن برای بشریت را به ما یادآوری می‌کند.

''من خودم را کاملا درگیر کتاب جدیدی تحت عنوان باغ ها: مقاله ای در مورد وضعیت انسانی، نوشته رابرت پوگ هریسون می بینم. نویسنده . . . یکی از بهترین منتقدان فرهنگی امروزی است. او مردی با آموخته های عمیق، سخاوتمندی بی حد و حصر، کنجکاوی پرشور و هدایای لفاظی متعدد است.» — جولیا کلر، شیکاگو تریبون

''این کتاب درباره باغ ها به عنوان استعاره ای از وضعیت انسان است. . . . هریسون آزادانه و با درخشش از 5000 سال ادبیات و نقد غرب، از جمله آثاری در زمینه فلسفه و تاریخ باغ، ترسیم می کند. . . . او یک محقق و همچنین یک محقق الهام بخش است." - تام ترنر، آموزش عالی تایمز

''وقتی دانشجو بودم، سرپرست کمبریج من با لحن المپیکی که در نوع خود مشخص بود، گفت که تنها منتقدان ادبی زنده که پیراهنش را به آنها می‌فروشد، ویلیام امپسون هستند. و جی. ویلسون نایت. پس از گذراندن 30 سال پس از آن در جهان تب دار لیت آکادمیک. کریت . . . مطمئن نیستم که پیراهنم را به هیچ منتقد زنده ای بفروشم. اما اگر قرار بود یکی باشد، بی‌تردید آن رابرت پوگ هریسون بود، که مطالعه‌اش جنگل‌ها: سایه تمدن، که در سال 1992 منتشر شد، کیفیت واقعی ادبیات را دارد، نه نقد. شما، مانند یک روح دوست داشتنی، مدت ها بعد از خواندن آن.

«هر چند در این کتاب جدید به طور مشابه به یک کتاب کلاسیک تبدیل شده است. دو قهرمان اصلی دارد: فیلسوف باستانی اپیکور. . . و کارل کاپک، نویسنده فوق‌العاده شوخ چک، که به جای او گفته می‌شود، در حالی که اکثر مردم معتقدند باغبانی زیرمجموعه‌ای از زندگی است، باغبانان، از جمله کاپک، می‌دانند که زندگی زیرمجموعه‌ای از باغبانی است.» - جاناتان بیت، تماشاگر

Humans have long turned to gardens—both real and imaginary—for sanctuary from the frenzy and tumult that surrounds them. Those gardens may be as far away from everyday reality as Gilgamesh’s garden of the gods or as near as our own backyard, but in their very conception and the marks they bear of human care and cultivation, gardens stand as restorative, nourishing, necessary havens.

With Gardens, Robert Pogue Harrison graces readers with a thoughtful, wide-ranging examination of the many ways gardens evoke the human condition. Moving from from the gardens of ancient philosophers to the gardens of homeless people in contemporary New York, he shows how, again and again, the garden has served as a check against the destruction and losses of history.  The ancients, explains Harrison, viewed gardens as both a model and a location for the laborious self-cultivation and self-improvement that are essential to serenity and enlightenment, an association that has continued throughout the ages. The Bible and Qur’an; Plato’s Academy and Epicurus’s Garden School; Zen rock and Islamic carpet gardens; Boccaccio, Rihaku, Capek, Cao Xueqin, Italo Calvino, Ariosto, Michel Tournier, and Hannah Arendt—all come into play as this work explores the ways in which the concept and reality of the garden has informed human thinking about mortality, order, and power.

Alive with the echoes and arguments of Western thought, Gardens is a fitting continuation of the intellectual journeys of Harrison’s earlier classics, Forests and The Dominion of the Dead. Voltaire famously urged us to cultivate our gardens; with this compelling volume, Robert Pogue Harrison reminds us of the nature of that responsibility—and its enduring importance to humanity.

''I find myself completely besotted by a new book titled Gardens: An Essay on the Human Condition, by Robert Pogue Harrison. The author . . . is one of the very best cultural critics at work today. He is a man of deep learning, immense generosity of spirit, passionate curiosity and manifold rhetorical gifts.''—Julia Keller, Chicago Tribune

''This book is about gardens as a metaphor for the human condition. . . . Harrison draws freely and with brilliance from 5,000 years of Western literature and criticism, including works on philosophy and garden history. . . . He is a careful as well as an inspiring scholar.''—Tom Turner, Times Higher Education

''When I was a student, my Cambridge supervisor said, in the Olympian tone characteristic of his kind, that the only living literary critics for whom he would sell his shirt were William Empson and G. Wilson Knight.  Having spent the subsequent 30 years in the febrile world of academic Lit. Crit. . . . I’m not sure that I’d sell my shirt for any living critic.  But if there had to be one, it would unquestionably be Robert Pogue Harrison, whose study Forests: The Shadow of Civilization, published in 1992, has the true quality of literature, not of criticism—it stays with you, like an amiable ghost, long after you read it.

“Though more modest in scope, this new book is similarly destined to become a classic. It has two principal heroes: the ancient philosopher Epicurus . . . and the wonderfully witty Czech writer Karel Capek, apropos of whom it is remarked that, whereas most people believe gardening to be a subset of life, ‘gardeners, including Capek, understand that life is a subset of gardening.’”—Jonathan Bate, The Spectator