Galileo and the ‘Invention’ of Opera: A Study in the Phenomenology of Consciousness

این کتاب که برای محققان در زمینه‌های فلسفه، تاریخ علم و موسیقی در نظر گرفته شده است، میراث همزمانی تاریخی ظهور علم و اپرا در اوایل دوره مدرن را بررسی می‌کند. اما به جای اینکه آنها را به عنوان محصولات نهایی در نظر بگیریم یا پیدایش آنها را بررسی کنیم، یا "زمینه مشترک"، یا ایده های "موازی"، اپرا و علم توسط پدیدارشناسی فرمول بندی های آگاهی (گورویچ) به عنوان کارهایی که باید به طور مشترک انجام شوند مورد بررسی قرار می گیرند. شوتز) که در یک امکان یا «ذات» ایده آل مشترک هستند (هوسرل). اگرچه ایده‌های گالیله و مونته‌وردی پارامترهای حوزه تبیین پدیدارشناختی را تشکیل می‌دهند، دامنه بحث از ایده‌های کلاسیک علم و موسیقی تا آغاز قرن نوزدهم گسترش می‌یابد، اما همیشه با اشاره به تجربه اشتراک اجتماعی دنیای مشترکی که از آن بیرون کشیده شده اند (پلسنر) و آن ایده ها به آن شکل، معنا و حتی ماهیت بخشیده اند. در عین حال، این رویکرد با روشن کردن انتقادی این ایده که آیا امکان پذیری آنها می تواند بر هر صورت بندی دیگری از آگاهی استوار باشد، جایگزینی غیرتاریخی برای درک هنر و علم دوره مدرن ارائه می دهد.

Intended for scholars in the fields of philosophy, history of science and music, this book examines the legacy of the historical coincidence of the emergence of science and opera in the early modern period. But instead of regarding them as finished products or examining their genesis, or `common ground', or `parallel' ideas, opera and science are explored by a phenomenology of the formulations of consciousness (Gurwitsch) as compossible tasks to be accomplished in common (Schutz) which share an ideal possibility or `essence' (Husserl). Although the ideas of Galileo and Monteverdi form the parameters of the domain of phenomenological clarification, the scope of discussion extends from Classical ideas of science and music down to the beginning of the nineteenth century, but always with reference to the experience of sharing the sociality of a common world from which they are drawn (Plessner) and to which those ideas have given shape, meaning and even substance. At the same time, this approach provides a non-historicist alternative to understanding the arts and science of the modern period by critically clarifying the idea of whether their compossibility can rest on any other formulation of consciousness.