Future Worlds

در اواسط و اواخر دهه 1960، نگرانی در مورد مسیری که ممکن است جهان پیش برود، از عرصه بحث آکادمیک بین متخصصان خارج شد و به موضوعی تقریباً روزمره برای میلیون ها نفر تبدیل شد. نگرانی در مورد برهم زدن تعادل طبیعی «محیط زیست» توسط انسان، اصطلاح «اکولوژی» را به طور گسترده به کار برد، البته نه همیشه با معنایی که در فرهنگ لغت یافت می شود، و بیم آن می رود که جمعیت جهان به سرعت در حال افزایش باشد که به زودی ما کمبود مواد غذایی که منجر به گرسنگی دسته جمعی و فروپاشی فاجعه آمیز تمدن شد، به پرفروش شدن کتاب هایی مانند محدودیت های رشد در اوایل دهه 1970 کمک کرد. امروزه، به درستی، تصمیم‌گیری‌ها در مورد سیاست‌های بلندمدت با پیامدهای گسترده - به‌ویژه آن‌هایی که مربوط به برنامه‌ریزی انرژی هسته‌ای است - موضوع بحث عمومی به همان اندازه گسترده است. اما اغلب چنین بحث‌هایی بر موضوعات خاص متمرکز می‌شود، بدون اینکه این مشکلات به طور مؤثری به چشم‌اندازی کلی از اینکه جهان به کجا می‌رود و چگونه به آنجا می‌رود مرتبط باشد. در واحد تحقیقات سیاست علمی، دانشگاه ساسکس، گروهی که بر روی مطالعات جایگزین‌های اجتماعی و فناوری برای آینده کار می‌کنند، چندین سال است که با احتیاط (شاید، به یک معنا، تقریباً بیش از حد) به «بحث‌های آینده» کمک می‌کنند. با احتیاط!) ایجاد یک پایه امن برای پیش بینی نحوه توسعه جهان.

During the middle and late 1960s, concern about the way the world might be going began to move out of the arena of academic debate amongst specialists, and became a topic of almost everyday interest to millions of people. Concern about mankind's disruption of the natural balance of 'the environment' brought the term 'ecology' into widespread use, though not always with the meaning to be found in the dictionary, and fears that world population might be growing so rapidly that very soon we would run out of food, resulting in mass starvation and a disastrous collapse of civilisation, helped to make books such as The Limits to Growth best sellers in the early 1970s. Today, quite rightly, decisions on long-term policy with widespread repercussions - most notably, those concerning nuclear energy planning - are a subject of equally widespread public discussion. But all too often such debate focuses on specific issues without the prob­ lems ever being related effectively to an overall vision of where the world is going and how it is going to get there. At the Science Policy Res~arch Unit, University of Sussex, a group working on studies of social and tech­ nological alternatives for the future has been contributing to 'the futures debate' for several years, cautiously (perhaps, in a sense, almost too cautiously!) developing a secure foundation for forecasting the way the world may develop.