Furthering Talk: Advances in the Discursive Therapies

اخیراً، یکی از مشتریانی که برای قرار ملاقات دوم خود آمده بود، داستانی را برای من تعریف کرد که چگونه در چندین سال گذشته چندین زندانی بیگناه را از زندان های ایلینوی آزاد کرده بود. او به من گفت که با چه سرسختی و پشتکار باید علیه سیاستمدارانی که نمی‌خواستند این آزادی‌ها انجام شود کار کند. من از فداکاری و فداکاری شخصی او در زمان، پول و انرژی بسیار متاثر شدم. در پایان داستان او از او تشکر کردم. گفتم خیلی وقت‌ها بود که از اخبار بی‌عدالتی شنیدم و با خودم فکر کردم که چطور باید وارد ماجرا شوم یا حداقل نامه بنویسم. ولی یه جورایی مسائل دیگه ارجحیت پیدا میکرد، عصبانیتم از بین میرفت و خیلی زود موضوع از ذهنم میرفت. با گوش دادن به او احساس قدردانی می‌کردم که افرادی مانند او وجود داشتند که این کار را انجام دادند و برای نگرانی‌های من انرژی و صدا گذاشتند. به او نگاه کردم و دوباره از او تشکر کردم. با خواندن این دست نوشته یاد این داستان افتادم. ویرایش کتابی در مورد تفکر پست مدرن و روش های ارتباط با مشتریان قطعاً با رویارویی با سیاستمداران یا به دست گرفتن ساختارهای قدرت در یک سیستم قضایی یکسان نیست. اما با این وجود، پس از خواندن این دست‌نوشته، از تام استرانگ و دیوید پار به خاطر وقت گذاشتن و صرف انرژی برای مجموعه سپاسگزارم. این کتابی است که باید نوشته می شد. به موقع است و ایده ها را به جلو می برد. این یک تلاش بسیار ارزشمند است و محصول نشان دهنده تعهد آنها به ایده های معاصر است.

Recently, a client coming in for her second appointment, told me the story ofhow she had been volunteeringher timeforthe pastseveralyearstofreeseveralinnocent prisoners from Illinois prisons. She told me how tenaciously and persistently she had to work against politicians who did not want these releases to take place. I wasso struck by her dedication and personal sacrificeoftime, money,and energy. At the end of her story, I thanked her. I said there were many times when I heard some story of injustice on the news and I thought to myself how I should get involved or at least write a letter. But somehow other matters would take precedence, my anger would dissipate and soon the issue would slip my mind. Listening to her I feltgrateful that there were people like her to take up the cause and put energy and voice to my concerns. I looked at her and thanked her again. Reading this manuscript I was reminded of this story. Editing a book on postmodern thinking and ways of being with clients is certainly not the same as confronting politicians or taking on power structures in a justice system. But nonetheless, after reading this manuscript I found myselfgrateful to Tom Strong and David Pare for their taking the time and committing the energy to the col­ lection. This is a book that should have been written. It is timely and moves ideas forward. This is a very worthwhile endeavor and the product reflects their dedication to contemporary ideas.