Further Discoveries about the Surveying and Planning of Roman Roads in Northern Britain: A sequel to BAR 492

تحقیق گزارش شده در این مونوگرافی مستقیماً از یافته‌های گزارش شده در BAR 492 پیروی می‌کند، که در آن، در میان بسیاری از اکتشافات دیگر، نویسنده تشخیص داد که مسیرهای خیابان رومن دیر و دیوار هادریان زیربنای چارچوب‌هایی بوده است. ترازهای مسافت طولانی نویسنده، که یک مهندس خبره و همچنین یک باستان شناس است، با شناسایی چندین مورد دیگر از این صف‌بندی‌ها در شمال انگلستان توسط محقق دیگری به نام رابرت انتویستل، به دنبال بررسی چرایی، چگونگی و زمانی است که چنین صف‌بندی‌های طولانی مدت ممکن است ایجاد شود. گذاشته شده است. سپس به فرآیندهایی توجه می شود که به نظر می رسد برخی از این صف بندی ها متعاقباً برای کمک به تعیین مسیرهای جاده های رومی اتخاذ شده اند. نشان داده می‌شود که این فرآیندها، در مواقعی، چندان ساده نبوده‌اند، و به نظر می‌رسد که این توضیحی برای بسیاری از واگرایی‌های جزئی است که جاده‌های رومی، همانطور که ساخته شده‌اند، از چنین خط‌هایی در عمل می‌گیرند. سپس مسیرهای چهار جاده معروف رومی در شمال انگلستان به تفصیل مورد بررسی قرار می‌گیرند تا فرآیندهایی که احتمالاً توسط آن‌ها برنامه‌ریزی و طرح‌ریزی شده‌اند، تشخیص داده شود. این جاده‌ها عبارتند از: جاده اصلی غربی از منچستر به سمت شمال از طریق تنگه لون، راه دوشیزه، شبکه جاده‌های بین‌المللی از کرخام به آلدبورو، و گذرگاه شیطان.

The research reported in this monograph follows on directly from the findings that were reported in BAR 492, in which, among many other discoveries, the author recognised that the courses of both Roman Dere Street and Hadrian's Wall had been underpinned by frameworks of long-distance alignments. Stimulated by the detection of several more of these alignments across northern England by another researcher, Robert Entwistle, the author, who is a chartered engineer as well as an archaeologist, seeks to examine why, how, and when such long-distance alignments may have been laid out. Consideration is then given to the processes by which some of these alignments seem subsequently to have been adopted to help set out the courses of Roman roads. These processes are shown, at times, to have been far from straightforward, and this appears to offer an explanation for many of the minor divergences that Roman roads, as built, take from such alignments in practice. The courses of four well-known Roman roads in Northern England are then examined in detail to diagnose the processes by which they are likely to have been planned and laid out. These roads are the Western Main Road from Manchester northwards through the Lune Gorge, the Maiden Way, the network of cross-country roads from Kirkham to Aldborough, and the Devil's Causeway.