Fundamentals and Standards in Hardware Description Languages

نیمه دوم این قرن به عنوان دوران تکثیر رایانه های الکترونیکی باقی خواهد ماند. آنها قبلا وجود داشتند، اما مکانیکی بودند. در طول قرن آینده آنها ممکن است جهش های دیگری را برای تبدیل شدن به نوری یا مولکولی یا حتی بیولوژیکی انجام دهند. در واقع، تمام این جنبه ها فقط لباس های فانتزی هستند که روی ماشین های ریاضی قرار می گیرند. این موضوع همیشه در حوزه نرم‌افزار صادق است، جایی که زبان‌های \"ماشین\" یا \"سطح بالا\" تغییراتی از زبان ریاضی پذیرفته شده جهانی با هدف مشخص کردن عملکردها و عملکردهای ابتدایی کم و بیش سخت اما غیر مادی هستند. ، الگوریتم ها و فرآیندها اما حتی یک ماشین ریاضی هم نیاز به پشتیبانی فیزیکی دارد و این چیزی است که سخت افزار به آن نیاز دارد. اختراع زبان‌های توصیف سخت‌افزار (HDL) در اوایل دهه 60، تلاشی برای ماندن طولانی‌تر در یک سطح انتزاعی در فرآیند طراحی و پیشبرد مرحله پیاده‌سازی فیزیکی تا لحظه‌ای بود که دیگر نمی‌توان تصمیم‌گیری مستقل از فناوری گرفت. همچنین پاسخی بود به رشد مستمر و تصاعدی پیچیدگی سیستم هایی که باید طراحی شوند. این مشکل در سخت‌افزار و نرم‌افزار مشترک است و ممکن است توضیح دهد که چرا نحو زبان‌های توصیف سخت‌افزار، با تأخیر معقول ده ساله، تکامل زبان‌های برنامه‌نویسی را دنبال کرده است: در پایان دهه 60، آنها «مانند الگول» بودند. ، یک دهه بعد \"مثل پاسکال\" و اکنون \"C یا ADA-مانند\" هستند. آنها همچنین مفاهیم جدید زبان های مشخصات نرم افزار پیشرفته را ادغام کرده اند.

The second half of this century will remain as the era of proliferation of electronic computers. They did exist before, but they were mechanical. During next century they may perform other mutations to become optical or molecular or even biological. Actually, all these aspects are only fancy dresses put on mathematical machines. This was always recognized to be true in the domain of software, where "machine" or "high level" languages are more or less rigourous, but immaterial, variations of the universaly accepted mathematical language aimed at specifying elementary operations, functions, algorithms and processes. But even a mathematical machine needs a physical support, and this is what hardware is all about. The invention of hardware description languages (HDL's) in the early 60's, was an attempt to stay longer at an abstract level in the design process and to push the stage of physical implementation up to the moment when no more technology independant decisions can be taken. It was also an answer to the continuous, exponential growth of complexity of systems to be designed. This problem is common to hardware and software and may explain why the syntax of hardware description languages has followed, with a reasonable delay of ten years, the evolution of the programming languages: at the end of the 60's they were" Algol like" , a decade later "Pascal like" and now they are "C or ADA-like". They have also integrated the new concepts of advanced software specification languages.