Functional Models of Cognition: Self-Organizing Dynamics and Semantic Structures in Cognitive Systems

هستی‌شناسی و دستور زبان ما، همانطور که کواین تأیید می‌کند، بخش‌های غیرقابل حذفی از سهم مفهومی ما در نظریه جهان هستند. به نظر می رسد غیرممکن است که به نهادها، افراد و رویدادها بدون مشخص کردن و ساختن زبان خاصی که باید برای صحبت در مورد همین موجودات استفاده شود، فکر کرد. ما واقعاً فقط تا آنجا می دانیم که سیستم جهان خود را به روشی سازگار و کافی تنظیم کنیم. برای مثال، در سطح اسم‌های خاص و توابع وجود، یک شکل استاندارد از یک زبان نظم‌یافته داریم که دستگاه مکمل آن شامل محمول، متغیر، کمی‌کننده و توابع صدق است. به عنوان مثال، اگر اکتشافات در زمینه مکانیک کوانتومی ما را در آینده مجبور کند که منطق سنتی توابع حقیقت را کنار بگذاریم، خود مفهوم هستی که تا کنون ثابت شده بود، به چالش کشیده خواهد شد. این ملاحظات، همانطور که توسط کواین توسعه داده شده است، ما را با دیدگاهی مفهومی مانند دیدگاه «رئالیست درونی» مورد حمایت پاتنم آشنا می‌کند که هدف اصلی آن، از جنبه‌های خاصی، پیوند دادن رویکردهای فلسفی به ترتیب توسط کواین و ویتگنشتاین است. در واقع، پاتنام محافظه‌کارانه رویکردی را به مسئله ارجاع که توسط کواین بیان شده است، گسترش می‌دهد: به نظر او، صحبت از \"واقعیت‌ها\" بدون مشخص کردن زبان مورد استفاده، صحبت از هیچ است.

Our ontology as well as our grammar are, as Quine affirms, ineliminable parts of our conceptual contribution to our theory of the world. It seems impossible to think of enti­ ties, individuals and events without specifying and constructing, in advance, a specific language that must be used in order to speak about these same entities. We really know only insofar as we regiment our system of the world in a consistent and adequate way. At the level of proper nouns and existence functions we have, for instance, a standard form of a regimented language whose complementary apparatus consists of predicates, variables, quantifiers and truth functions. If, for instance, the discoveries in the field of Quantum Mechanics should oblige us, in the future, to abandon the traditional logic of truth functions, the very notion of existence, as established until now, will be chal­ lenged. These considerations, as developed by Quine, introduce us to a conceptual perspective like the "internal realist" perspective advocated by Putnam whose principal aim is, for cer­ tain aspects, to link the philosophical approaches developed respectively by Quine and Wittgenstein. Actually, Putnam conservatively extends the approach to the problem of ref­ erence outlined by Quine: in his opinion, to talk of "facts" without specifying the language to be used is to talk of nothing.