Fühlen und Führen: Der Manager zwischen Herz und Verstand

شاید در ابتدا برای برخی افراد کمی پوچ به نظر برسد که کیفیت رهبری یک مدیر را با احساسات او مرتبط کنیم. از این گذشته، برای بسیاری از معاصران، رهبری دارای مشخصاتی است که باید اقتدار سخت، عقلانیت روشن و حاکمیت فکری را آشکار کند. مطمئناً این تکه های پازل در مشخصات شخصیتی یکی از رهبران نیز یافت می شود. اما چیزی که یک رهبر را واقعاً انسانی می کند، کاریزمای عاطفی آنهاست. همانطور که اغلب در سمینارهای من اتفاق می افتد، شرکت کنندگان عقلانیت و احساسات را شخصیت می دهند. با این حال، گوینده ای که انسانیت واقعی خود را آشکار می کند، همیشه قانع کننده ترین است. با این حال، این بلندگوها فقط یک دایره کوچک را تشکیل می دهند. از سوی دیگر، من بارها مدیران اجرایی را تجربه می کنم که موفق می شوند آخرین پیچش های فکری انتزاعی را از یک موضوع سخنرانی کاملاً عاطفی و اخلاقی ("خانواده"، "اتانازی"، "ورزش حرفه ای") از بین ببرند. شگفت انگیز است که شاهد چه موانعی باشیم. ترس از احساس می تواند در یک رهبر ایجاد شود. اینها و بسیاری از مشاهدات دیگر من را در تصمیم گیری برای ایده گرفتن این کتاب راهنمایی کرده است. قصد من این است که موضوع "احساس" را به شدت در نظر بگیرم و از آن به عنوان نشان دادن پایه روانشناختی استفاده کنم. از وجود ما به عنوان یک انسان رهبران پذیرش سلسله مراتبی خود را مدیون این واقعیت هستند که افرادی هستند که - کم و بیش با خوشحالی - به خود اجازه رهبری می دهند. زیرا یک فرد به سادگی با بودن در آنجا از یک رهبر دور است.

Vielleicht mag es manchem zunächst etwas widersinnig erscheinen, die Führungsqualität eines Managers mit seiner Emotionalität in Verbindung zu bringen. Trägt doch Führen für viele Zeitgenossen ein Anspruchsprofil, das harte Auto­ rität, klare Rationalität und intellektuelle Souveränität erken­ nen lassen sollte. Gewiß werden auch diese Mosaiksteine im Persönlichkeitsbild des einen oder anderen Führenden zu finden sein. Doch das, was einen Führenden wirklich menschlich sein läßt, ist seine emotionale Ausstrahlung. Wie häufig stehen sich in meinen Seminaren durch die Teilneh­ menden personifizierte Rationalität und Emotionalität ge­ genüber. Am überzeugendsten jedoch wirkt stets jener Redner, der sich in seinem wahren Menschsein zu erkennen gibt. Allerdings bilden diese Sprechenden einen nur kleinen Kreis. Dagegen erlebe ich immer wieder Führungskräfte, denen es gelingt, einem eindeutig emotional-ethisch orien­ tierten Vortragsthema (,,Familie", »Sterbehilfe", ,,Profisport") die letzten intellektuellen Abstraktionswindungen abzutrot­ zen. Es ist schon erstaunlich, mitzuerleben, welche Barrieren die Angst vor Gefühlen in einem Führenden errichten kann. Diese und viele andere Beobachtungen haben mich geleitet, als ich mich entschloß, dieses Buch zu konzipieren. Es ist meine Absicht, das Thema ,,Fühlen" nachdrücklich aufzu­ greifen und es als das seelische Fundament unseres Mensch­ seins schlechthin darzustellen. Führende verdanken ja ihre hierarchische Akzeptanz der Tatsache, daß es Menschen gibt, die sich - mehr oder Vorwort weniger gern - führen lassen. Denn aus seinem bloßen Dasein heraus ist ein Mensch noch lange kein Führender.