Frontiers of Possession: Spain and Portugal in Europe and the Americas

Frontiers of Possession می پرسد که چگونه مرزهای سرزمینی در اروپا و آمریکا در اوایل دوره مدرن ایجاد شده است و این دیدگاه استاندارد را که مرزهای ملی عمدتاً توسط درگیری ها و معاهدات نظامی تعیین می شوند به چالش می کشد. تامار هرتزوگ با تمرکز بر ادعاهای اسپانیایی ها و پرتغالی ها در دنیای جدید و قدیم، شیوه های مختلف مذاکره و اجرای حقوق زمین را، گاهی با خشونت، در میان افرادی که دارایی های قدیمی را به یاد می آوردند یا دارایی های جدید را تصور می کردند، بازسازی می کند: کشاورزان و اشراف، روحانیون و مبلغان، مهاجران و مردمان بومی.

با زیر سوال بردن روایت معمولی که قاره آمریکا را بسط منطقی دنیای قدیم می‌داند، هرتزوگ اسپانیا و پرتغال را در دو سوی اقیانوس اطلس به‌عنوان یک فضای یکپارچه امپراتوری به تصویر می‌کشد. او از قاره آمریکا شروع می‌کند، جایی که فاتحان ایبری باید تصمیم می‌گرفتند که چه کسی می‌تواند زمین را آباد کند، چه کسی می‌تواند میوه برداشت کند و الوار را برش دهد، و چه کسی از حقوق رودخانه برای سفر و تجارت برخوردار باشد. حضور مردم بومی به عنوان دشمنان برای شکست یا متحدان برای دوستی، همراه با وسعت سرزمین، تصویر را پیچیده می کرد، همانطور که وعده ثروت نامحدود بود. در همین حال، در اروپا، شکل‌گیری و شکل‌گیری مجدد مرزها می‌تواند قرن‌ها طول بکشد، زیرا حقوق باستانی با شرایط اقتصادی در حال تحول و تغییر دیدگاه‌های سیاسی و دکترین‌های حقوقی در مورد چگونگی به دست آوردن و نگهداری زمین در تضاد بود.

هرزوک نشان می‌دهد. که همان سؤالات اساسی باید در اروپا و در قاره آمریکا مطرح می شد. کنترل سرزمینی همیشه در معرض مذاکره بود، زیرا همسایگان و افراد خارجی، در تعاملات روزمره خود، مرزهای جدید مالکیت را ترسیم کردند و از آنها دفاع کردند.

Frontiers of Possession asks how territorial borders were established in Europe and the Americas during the early modern period and challenges the standard view that national boundaries are largely determined by military conflicts and treaties. Focusing on Spanish and Portuguese claims in the New and Old Worlds, Tamar Herzog reconstructs the different ways land rights were negotiated and enforced, sometimes violently, among people who remembered old possessions or envisioned new ones: farmers and nobles, clergymen and missionaries, settlers and indigenous peoples.

Questioning the habitual narrative that sees the Americas as a logical extension of the Old World, Herzog portrays Spain and Portugal on both sides of the Atlantic as one unified imperial space. She begins in the Americas, where Iberian conquerors had to decide who could settle the land, who could harvest fruit and cut timber, and who had river rights for travel and trade. The presence of indigenous peoples as enemies to vanquish or allies to befriend, along with the vastness of the land, complicated the picture, as did the promise of unlimited wealth. In Europe, meanwhile, the formation and re-formation of boundaries could last centuries, as ancient entitlements clashed with evolving economic conditions and changing political views and juridical doctrines regarding how land could be acquired and maintained.

Herzog demonstrates that the same fundamental questions had to be addressed in Europe and in the Americas. Territorial control was always subject to negotiation, as neighbors and outsiders, in their quotidian interactions, carved out and defended new frontiers of possession.