Frontiers in European Radiology

تحلیل کمی جریان خون در رگ‌های خونی مرکزی و محیطی توجه بیشتری را به خود جلب کرده است، زیرا با پیشرفت‌های سریع در جراحی عروق و معرفی آنژیوپلاستی ترانس لومینال از راه پوست، توانایی اندازه‌گیری منطقه‌ای اهمیت فزاینده‌ای پیدا می‌کند. جریان خون در انسان در رادیولوژی بالینی، آنژیوگرافی عمدتاً از نقطه نظر کاربردهای مورفولوژیکی آن استفاده می شود. با این حال، از نظر تئوری آنژیوگرافی نیز ممکن است به عنوان یک کاربرد خاص از اندازه گیری های شاخص-رقت جریان خون در نظر گرفته شود. این نشانگر ماده کنتراست (CM) است که غلظت متغیر آن توسط فیلمبرداری یا سیستم های ویدئویی الکترونیکی در مکان های پایین دست از نقطه تزریق ثبت می شود. منحنی‌های چگالی به‌دست‌آمده با منحنی‌های رقیق نشانگر مطابقت دارند. جریان خون را می توان از روی منحنی های غلظت-زمان CM به همان روشی که از سایر منحنی های شاخص-رقت تخمین زده می شود، محاسبه کرد. در کار اولیه ما با کاربرد بالینی اندازه‌گیری ویدئو تراکم سنجی جریان خون در شریان ایلیاک، متوجه شدیم که این روش به اندازه‌ای که از تحقیقات سایر نویسندگان انتظار می‌رود، دقت بالایی ارائه نمی‌دهد. دیدیم که باید مشکلات زیر را بررسی کنیم: 1. باید بررسی می‌کردیم که آیا تجهیزات معمولی اشعه ایکس و چگالی‌سنج ویدئویی ما می‌تواند به عنوان یک سیستم اندازه‌گیری خطی دیده شود یا خیر. تغییرات غیرخطی اجتناب ناپذیر در سیگنال های اندازه گیری تا چه حد بر مقادیر جریان خون تأثیر می گذارد؟ 2.

The quantitative analysis of blood flow within central and peripheral blood vessels has attracted more and more interest, for with the rapid developments in vascular surgery and the introduction of percutaneous transluminal angioplasty, it is becom­ ing increasingly important to be able to measure regional blood flow in man. In clinical radiology, angiography has been used predominantly from the point of view of its morphological applications. However, theoretically angiography may also be regarded as a specific application of indicator-dilution measurements of blood flow. The indicator is contrast medium (CM), the changing concentration of which is re­ corded by cinematography or video-electronic systems at sites downstream from the point of injection. The curves of density thus obtained correspond to indicator-di­ lution curves. The blood flow can be calculated from the concentration-time curves ofCM in much the same way as it is estimated from other indicator-dilution curves. In our early work with clinical application of videodensitometric measurement of blood flow in the iliac artery, we found that this method did not offer as high a degree of accuracy as one would have expected from investigations by other authors. We saw that we needed to examine the following problems: 1. We had to investigate whether our conventional X-ray equipment and video­ densitometer could be viewed as a linear measuring system. To what extent do unavoidable nonlinear changes in the measuring signals influence the blood flow values? 2.