دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Melton. George E
سری:
ISBN (شابک) : 9781612518800, 161251880X
ناشر: Naval Institute Press
سال نشر: 2015
تعداد صفحات: 0
زبان: English
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 2 مگابایت
کلمات کلیدی مربوط به کتاب از Versailles to Mers El-K{Acute}Ebir: The Promise Of Anglo-French Naval Cooperation, 1919-1940: تاریخ / نظامی / جنگ جهانی دوم.، تاریخ.، تاریخ / نظامی / دریایی.
در صورت تبدیل فایل کتاب From Versailles To Mers El-K{Acute}Ebir : The Promise Of Anglo-French Naval Cooperation, 1919-40 به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب از Versailles to Mers El-K{Acute}Ebir: The Promise Of Anglo-French Naval Cooperation, 1919-1940 نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
این یک مطالعه اساسی در روابط دریایی انگلیس و فرانسه پس از سال
1919 است، زیرا آنها به جریانات دیپلماتیک اروپا بین دو جنگ جهانی
و موازنه قدرت دریایی جهانی قبل از جنگ جهانی دوم تا تابستان 1940
مربوط می شوند. تمرکز منطقه ای در دریای مدیترانه، تنها منطقهای
که قدرت دریایی بریتانیا و فرانسه میتواند برای حمایت از برنامه
دیپلماتیک آنها و مهار ضعیفترین قدرتهای سهگانه محور ترکیب
شود. در تمرکز گستردهتر، این مطالعه نشان میدهد که تغییر
جریانها در توازن قدرت دریایی جهانی باعث شد که ناوگان فرانسه و
بریتانیا در اواخر دهه 1930 بیش از حد گسترش پیدا کنند، به طوری
که انعقاد یک توافق مشترک تنها گزینه آنها برای جبران عدم تعادل
استراتژیک بود. این کتاب مطالعه ای است در مورد خواستگاری آشفته
بین دو ستاد نیروی دریایی که منجر به نتیجه گیری در اوایل سال
1939 از یک انتانت نیروی دریایی شد. آنتانت لندن و پاریس را قادر
ساخت تا قدرت دریایی خود را در دریای مدیترانه توزیع کنند تا
ایتالیا و ژاپن را خنثی کنند و قدرت دریایی خود را در اقیانوس
اطلس در برابر کریگزمارین ترکیب کنند. اما این اتحاد کاملاً
خوشحال کننده نبود، زیرا الزامات دفاعی جهانی دریاسالاری، جاه
طلبی های منطقه ای خیابان رویال را که قصد آزادسازی نیروی دریایی
ترکیبی انگلیس و فرانسه علیه ایتالیا برای به دست گرفتن کنترل
مدیترانه در اوایل جنگ را داشت، ناکام گذاشت. این مطالعه
نتیجهگیری میکند که آنتانت از نظر عملیات دریایی در اقیانوس
اطلس علیه مهاجمان سطحی و قایقهای زیرزمینی آلمان از بزرگترین
موفقیت خود برخوردار بوده و حمله بریتانیا به اسکادران فرانسوی در
مرس ال-کیبیر بیشتر محصول سال 1940 فرانسه بود. آتش بس
آلمان-ایتالیا ناشی از تنش های انباشته در آنتانت. در نهایت، این
مطالعه با این دیدگاه به پایان می رسد که حمله به ناوگان فرانسوی
در مرس الکبیر یک شکست تاکتیکی و یک اشتباه استراتژیک بود که تلاش
جنگ بعدی را سنگین کرد و موازنه دریایی را خصمانه تر از قبل از
حمله ایجاد کرد. نتیجه عملیات مستلزم یک پوشش دقیق بود که حقایق
را تحریف کرد و شکست عملیات را از مردم پنهان کرد. بیشتر
بخوانید... span>
چکیده: این یک مطالعه اساسی در روابط دریایی انگلیس و فرانسه پس
از سال 1919 است، زیرا آنها با جریانات دیپلماتیک اروپا بین دو
جنگ جهانی و تعادل نیروی دریایی جهانی مرتبط هستند. قدرت قبل از
جنگ جهانی دوم تا تابستان 1940. تمرکز منطقه ای بر دریای مدیترانه
است، تنها منطقه ای که قدرت دریایی بریتانیا و فرانسه می تواند
برای حمایت از برنامه دیپلماتیک آنها و مهار ضعیف ترین قدرت های
سه گانه محور ترکیب شود. در تمرکز گستردهتر، این مطالعه نشان
میدهد که تغییر جریانها در توازن قدرت دریایی جهانی باعث شد که
ناوگان فرانسه و بریتانیا در اواخر دهه 1930 بیش از حد گسترش پیدا
کنند، به طوری که انعقاد یک توافق مشترک تنها گزینه آنها برای
جبران عدم تعادل استراتژیک بود. این کتاب مطالعه ای است در مورد
خواستگاری آشفته بین دو ستاد نیروی دریایی که منجر به نتیجه گیری
در اوایل سال 1939 از یک انتانت نیروی دریایی شد. آنتانت لندن و
پاریس را قادر ساخت تا قدرت دریایی خود را در دریای مدیترانه
توزیع کنند تا ایتالیا و ژاپن را خنثی کنند و قدرت دریایی خود را
در اقیانوس اطلس در برابر کریگزمارین ترکیب کنند. اما این اتحاد
کاملاً خوشحال کننده نبود، زیرا الزامات دفاعی جهانی دریاسالاری،
جاه طلبی های منطقه ای خیابان رویال را که قصد آزادسازی نیروی
دریایی ترکیبی انگلیس و فرانسه علیه ایتالیا برای به دست گرفتن
کنترل مدیترانه در اوایل جنگ را داشت، ناکام گذاشت. این مطالعه
نتیجهگیری میکند که آنتانت از نظر عملیات دریایی در اقیانوس
اطلس علیه مهاجمان سطحی و قایقهای زیرزمینی آلمان از بزرگترین
موفقیت خود برخوردار بوده و حمله بریتانیا به اسکادران فرانسوی در
مرس ال-کیبیر بیشتر محصول سال 1940 فرانسه بود. آتش بس
آلمان-ایتالیا ناشی از تنش های انباشته در آنتانت. در نهایت، این
مطالعه با این دیدگاه به پایان می رسد که حمله به ناوگان فرانسوی
در مرس الکبیر یک شکست تاکتیکی و یک اشتباه استراتژیک بود که تلاش
جنگ بعدی را سنگین کرد و موازنه دریایی را خصمانه تر از قبل از
حمله ایجاد کرد. نتیجه عملیات مستلزم پوشش دقیقی بود که حقایق را
تحریف کرد و شکست عملیات را از مردم پنهان کرد.
This is a ground-breaking study in Anglo-French naval relations
after 1919 as they related to European diplomatic currents
between the two World Wars, and to the balance of global naval
power before World War II until the summer of 1940. The
regional focus is on the Mediterranean, the only area where
British and French naval power could be combined to support
their diplomatic agenda and to restrain the weakest of
the three Axis
powers. In broader focus, the study suggests that shifting
currents in the balance of global naval power left both the
French and British fleets overextended in the late 1930's, so
that their concluding an entente was their only option to
redress the strategic imbalance. The book is a study of the
troubled courtship between the two naval staffs leading to the
conclusion in early 1939 of a naval Entente. The Entente
enabled London and Paris to distribute their naval power in the
Mediterranean to neutralize Italy and Japan and to combine
their naval power in the Atlantic against the Kriegsmarine. But
that alliance was not an altogether happy one, as the global
defense imperatives of the Admiralty frustrated the regional
ambitions of the Rue Royale intent upon unleashing combined
Anglo-French naval power against Italy to seize control of the
Mediterranean early in the war. The study concludes that the
Entente enjoyed its greatest success in terms of naval
operations in the Atlantic against German surface raiders and
U-boats, and that the British attack upon the French squadron
at Mers el-KEbir was more a product of the 1940
Franco-German-Italian armistices that of accumulated tensions
in the Entente. Finally, the study concludes with the view that
the attack upon the French fleet at Mers el-KEbir was a
tactical failure and a strategic blunder that burdened the
subsequent war effort and created a naval balance more hostile
than that prior to the attack, and that the outcome of the
operation demanded a carefully crafted cover-up that twisted
the facts and concealed from the public the failure of the
operation. Read
more...
Abstract: This is a ground-breaking study in Anglo-French naval
relations after 1919 as they related to European diplomatic
currents between the two World Wars, and to the balance of
global naval power before World War II until the summer of
1940. The regional focus is on the Mediterranean, the only area
where British and French naval power could be combined to
support their diplomatic agenda and to restrain the weakest of
the three Axis powers. In broader focus, the study suggests
that shifting currents in the balance of global naval power
left both the French and British fleets overextended in the
late 1930's, so that their concluding an entente was their only
option to redress the strategic imbalance. The book is a study
of the troubled courtship between the two naval staffs leading
to the conclusion in early 1939 of a naval Entente. The Entente
enabled London and Paris to distribute their naval power in the
Mediterranean to neutralize Italy and Japan and to combine
their naval power in the Atlantic against the Kriegsmarine. But
that alliance was not an altogether happy one, as the global
defense imperatives of the Admiralty frustrated the regional
ambitions of the Rue Royale intent upon unleashing combined
Anglo-French naval power against Italy to seize control of the
Mediterranean early in the war. The study concludes that the
Entente enjoyed its greatest success in terms of naval
operations in the Atlantic against German surface raiders and
U-boats, and that the British attack upon the French squadron
at Mers el-KEbir was more a product of the 1940
Franco-German-Italian armistices that of accumulated tensions
in the Entente. Finally, the study concludes with the view that
the attack upon the French fleet at Mers el-KEbir was a
tactical failure and a strategic blunder that burdened the
subsequent war effort and created a naval balance more hostile
than that prior to the attack, and that the outcome of the
operation demanded a carefully crafted cover-up that twisted
the facts and concealed from the public the failure of the
operation