From Loneliness to Solitude in Person-centred Health Care

این کتاب ابتکاری، تحلیل مفهومی جدیدی از تنهایی ارائه می‌کند - وضعیتی که با پیامدهای سلامتی شدید، از جمله افزایش عوارض و مرگ زودرس همراه است.

با استدلال این ارتباط اجتماعی. تنها پاسخ نیست، بلکه مسیرهایی را برای تبدیل تنهایی به تنهایی سالم بررسی می کند. بخش اول کتاب از علوم انسانی و هنر، از جمله روانشناسی، فلسفه و ادبیات استفاده می کند تا مشکل رایج و بالقوه جدی تنهایی را تحلیل کند. این امر نشان می‌دهد که این شرایط کمتر کمبودی است تا حالتی از خود گسستگی که مدرنیته از طریق نیروهای اجتماعی تغذیه می‌کند. بخش دوم کتاب به این موضوع می پردازد که چگونه مراقبت های بهداشتی فرد محور می تواند به آموزش افراد برای تبدیل تنهایی به تنهایی سالم کمک کند. این تحلیلی از خودپیوندی و ارتباط معنوی ارائه می‌کند و در مورد اینکه چگونه این اشکال تماس می‌توانند خطرات مرتبط با فقدان ارتباط اجتماعی و خود ارتباط اجتماعی مانند قطع ارتباط خود و طرد شدن توسط دیگران را کاهش دهند، بحث می‌کند. در ادامه نشان می‌دهد که ارتباط با خود و روح می‌تواند تنهایی را به منبعی تبدیل کند و دسترسی به مزایای ارتباط با دیگران را تسهیل کند.

این کتاب تفکر برانگیز برای دانش‌آموزان، پژوهشگران فراهم می‌کند. و پزشکان از طیف وسیعی از زمینه های بهداشتی و مراقبت اجتماعی با روشی جدید برای تفکر، تحقیق و تمرین با افراد تنها.

This innovative book provides a new conceptual analysis of loneliness – a condition associated with severe health consequences, including increased morbidity and early death.

Arguing that social connection is not the only answer, it explores pathways for transforming loneliness to healthy solitude. The first part of the book draws on the humanities and arts, including psychology, philosophy, and literature to analyse the common, and potentially serious, problem of loneliness. It makes the case that the condition is less a deficiency than a state of self-disconnection that modernity feeds through social forces. The second part of the book looks at how person-centred health care can help educate persons to transform loneliness into healthy solitude. It provides an analysis of self-connection and spiritual connection, discussing how these forms of contact can mitigate risks associated with both lack of social connection, and social connection itself, such as self-disconnection and rejection by others. It goes on to demonstrate that connection to the self and spirit can make aloneness a resource and facilitate access to benefits of connecting with others.

This thought-provoking book provides students, scholars, and practitioners from a range of health and social care backgrounds with a new way of thinking about, researching, and practising with lonely people.