From Internationalism to Postcolonialism: Literature and Cinema Between the Second and the Third Worlds

آیا جهان سومی بدون جهان دوم وجود داشت؟ شاید، اما بسیار متفاوت به نظر می رسید. اگرچه بیشتر تاریخچه‌های این بلوک‌های ژئوپلیتیکی و جوامع و فرهنگ‌های تشکیل‌دهنده آن‌ها با اشاره به غرب نوشته شده است، اما وابستگی متقابل جهان دوم در شرق و جهان سوم نه تنها از یک نام‌گذاری مشترک، بلکه از ناپدید شدن تقریباً همزمان آن‌ها مشهود است. در حدود سال 1990. از انترناسیونالیسم تا پسااستعمار به این نقطه کور تاریخی می پردازد با بازگویی داستان دو شکل گیری فرهنگی دوران جنگ سرد که مدعی بودند پروژه جهان سوم در ادبیات و سینما را نمایندگی می کنند: انجمن نویسندگان آفریقایی-آسیایی (1958-1991) و جشنواره تاشکند برای فیلم های آفریقایی، آسیایی و آمریکای لاتین (1968-1988). حضور نویسندگان و فیلمسازان از قفقاز شوروی و آسیای مرکزی و حمایت گسترده شوروی، این سازمان ها را با انترناسیونالیسم شوروی هماهنگ کرد. در حالی که این اتحادهای فرهنگی بین جهان دوم و سوم هرگز به هدف اعلام شده خود - استقلال ادبی و سینمایی از غرب این جوامع از غرب - دست پیدا نکردند، آنها آنچه را که Ngugi wa Thiong'o می نامید "پیوندهایی که ما را به هم پیوند می دهد" ایجاد کردند. نویسندگان، متون و فیلم‌های پسااستعماری که اکنون متعارف هستند، می‌توانند تا پایان جنگ سرد در سراسر جهان غیرغربی بچرخند. در روند این بازسازی تاریخی، از انترناسیونالیسم تا پسااستعمار رابطه سنتی بین مطالعات شوروی و پسااستعماری را وارونه می‌کند: به جای مطالعه تجربه (پسا) شوروی از دریچه نظریه پسااستعماری، روش‌های متعددی را مستند می‌کند که آن نظریه و آن تولیدات ادبی و سینمایی همراه با تجربه شوروی شکل گرفته است.

Would there have been a Third World without the Second? Perhaps, but it would have looked very different. Although most histories of these geopolitical blocs and their constituent societies and cultures are written in reference to the West, the interdependence of the Second World in the East and the Third World is evident not only from a common nomenclature but also from their near-simultaneous disappearance around 1990. From Internationalism to Postcolonialism addresses this historical blind spot by recounting the story of two Cold War-era cultural formations that claimed to represent the Third World project in literature and cinema: the Afro-Asian Writers Association (1958-1991) and the Tashkent Festival for African, Asian, and Latin American Film (1968-1988). The inclusion of writers and filmmakers from the Soviet Caucasus and Central Asia and extensive Soviet support aligned these organizations with Soviet internationalism. While these cultural alliances between the Second and the Third World never achieved their stated aim - the literary and cinematic independence from the West of these societies from the West - they did forge what Ngugi wa Thiong'o called "the links that bind us," along which now-canonical postcolonial authors, texts, and films could circulate across the non-Western world until the end of the Cold War. In the process of this historical reconstruction, From Internationalism to Postcolonialism inverts the traditional relationship between Soviet and postcolonial studies: rather than studying the (post-)Soviet experience through the lens of postcolonial theory, it documents the multiple ways in which that theory and its attendant literary and cinematic production have been shaped by the Soviet experience.