From Enemy to Brother: The Revolution in Catholic Teaching on the Jews, 1933-1965

در سال 1965 دومین شورای واتیکان اعلام کرد که خدا یهودیان را دوست دارد. پیش از آن، کلیسا برای قرن ها آموزش داده بود که یهودیان توسط خدا نفرین شده اند و در دهه 1940 عمدتاً در حالی که یهودیان توسط نازی ها سلاخی می شدند سکوت می کردند. چگونه نهادی که گفته می شود حکمت آن تغییر ناپذیر است، یکی از عظیم ترین و در عین حال بحث نشده ترین نوسانات ایدئولوژیک در تاریخ مدرن را انجام داد؟ یک تاریخ مدفون، یک مبارزه الهیاتی در اروپای مرکزی در سال‌های درست قبل از هولوکاست، زمانی که گروه کوچکی از نوکیشان کاتولیک (به ویژه یهودی سابق یوهانس اوسترایچر و پروتستان سابق کارل تیمم) مبارزه کردند تا نژادپرستی نازی‌ها را از ورود به کلیسای جدیدشان باز دارند. این دو بعید طی دهه‌ها تعامل، از بحث در مجلات دانشگاهی، آموزش عمومی، تا لابی‌گری در راهروهای واتیکان، بر مشکل‌سازترین جنبه تاریخ کاتولیک غلبه کردند. موفقیت آنها نه از طریق توسل به اخلاق بلکه از طریق کشف مجدد بخشهای نادیده گرفته شده کتاب مقدس حاصل شد.

از دشمن تا برادر سکوت گیج کننده را روشن می کند. کلیسای کاتولیک در طول هولوکاست، نشان می دهد که چگونه آموزه باستانی خودکشی - بر اساس آن یهودیان تا زمانی که به مسیح روی آوردند محکوم به رنج کشیدن بودند - تنها زبان کلیسا برای صحبت در مورد یهودیان بود. جان کانلی در حالی که روند تغییرات الهیاتی را بررسی می کند، از واتیکان بی زبان به سمت آن دسته از کاتولیک هایی می رود که در آستانه هولوکاست و در سایه آن تلاش کردند زبان جدیدی برای صحبت با یهودیان بیابند.

In 1965 the Second Vatican Council declared that God loves the Jews. Before that, the Church had taught for centuries that Jews were cursed by God and, in the 1940s, mostly kept silent as Jews were slaughtered by the Nazis. How did an institution whose wisdom is said to be unchanging undertake one of the most enormous, yet undiscussed, ideological swings in modern history?

The radical shift of Vatican II grew out of a buried history, a theological struggle in Central Europe in the years just before the Holocaust, when a small group of Catholic converts (especially former Jew Johannes Oesterreicher and former Protestant Karl Thieme) fought to keep Nazi racism from entering their newfound church. Through decades of engagement, extending from debates in academic journals, to popular education, to lobbying in the corridors of the Vatican, this unlikely duo overcame the most problematic aspect of Catholic history. Their success came not through appeals to morality but rather from a rediscovery of neglected portions of scripture.

From Enemy to Brother illuminates the baffling silence of the Catholic Church during the Holocaust, showing how the ancient teaching of deicide-according to which the Jews were condemned to suffer until they turned to Christ-constituted the Church's only language to talk about the Jews. As he explores the process of theological change, John Connelly moves from the speechless Vatican to those Catholics who endeavored to find a new language to speak to the Jews on the eve of, and in the shadow of, the Holocaust.