Friedensprozess im Nahen Osten: Rationalität, Kooperation und politische Rente im Vorderen Orient

تمرکز کار، پردازش سه پازل علمی است. چرا اسرائیل و سازمان آزادیبخش فلسطین در سال 1993 توافق کردند که برای حل و فصل مناقشه خود که برای چندین دهه نظارت نشده بود، همکاری کنند؟ چرا رشد اقتصادی در سرزمین‌های خودمختار فلسطین رخ نداده است و چرا یک نظام لیبرال، چه رسد به دموکراتیک، توسعه نیافته است؟ به هر حال، چرا روند صلح که با این همه تلاش به دست آمد و برای هر دو طرف سودمند بود، از یک سو در مدت کوتاهی پس از استقرار مجدداً گرایش های توسعه بحرانی را نشان داد، از سوی دیگر چرا از همه بحران ها جان سالم به در برد. تا پاییز 2000؟ علاوه بر این، توضیح می دهد که چرا روند صلح در آغاز قرن بیست و یکم فروپاشید.
نویسنده با استناد به تحلیل تجربی خود بر اساس مفاهیم نظری از حوزه های تحقیق عقل گرایی (انتخاب عقلانی)، از موقعیت، پاسخ هایی به سؤالات مطرح شده می یابد. -رویکرد ساختاری و نظریه بازنشستگی.

Im Zentrum der Arbeit steht die Bearbeitung dreier wissenschaftlicher Rätsel. Wieso haben sich Israel und die PLO im Jahre 1993 darauf verständigt, ihren jahrzehntelang unregulierten Konfliktaustrag künftig kooperativ zu bearbeiten? Warum hat sich in den palästinensischen Autonomiegebieten kein wirtschaftlicher Aufschwung eingestellt, und weshalb ist es nicht zur Herausbildung eines liberalen, geschweige denn demokratischen Systems gekommen? Warum schließlich hat der so mühsam errungene und für beide Seiten vorteilhafte Friedensprozess einerseits bereits kurze Zeit nach seiner Einrichtung wieder krisenhafte Entwicklungstendenzen aufgewiesen, warum andererseits hat er bis zum Herbst 2000 alle Krisen überlebt. Weiterhin wird erklärt, weshalb es zu Beginn des 21. Jahrhunderts zum Niedergang des Friedensprozesses kam.
Antworten auf die aufgeworfenen Fragen findet der Autor, indem er seine empirische Analyse auf die Basis theoretischer Konzepte aus den Bereichen der Rationalismusforschung (Rational Choice), des situationsstrukturellen Ansatzes sowie der Rententheorie stellt.