Freud and the Buddha: The Couch and the Cushion

این کتاب به بررسی آنچه روانکاوی و بودیسم می توانند از یکدیگر بیاموزند، می پردازد و فصل هایی را توسط یک محقق بودایی، یک روانپزشک-نویسنده و تعدادی از روانکاوان برجسته ارائه می دهد. این با بحث در مورد درک اساسی از روانکاوی و بودیسم آغاز می شود، که نه به عنوان یک دین، بلکه به عنوان یک روانشناسی و یک فلسفه با اصول اخلاقی دیده می شود. تمرکز کتاب بر وجه اشتراک بین بی طرفی روانکاو هنگام گوش دادن به بیمار خود که آزادانه معاشرت می کند و توجه غیر قضاوتی راهب بودایی به ذهنش است. مفاهیم روانکاوانه تداعی آزاد، ناخودآگاه، انتقال و انتقال متقابل با مفاهیم اصول بودایی ناپایداری، عدم چسبندگی (عدم دلبستگی)، مفهوم سخت درک «نه خود» مقایسه شده است. ، و تمرین مدیتیشن. تفاوت‌های بین نقش تحلیلگر و معلم بودایی مراقبه بررسی می‌شود و تفاوت مهم بین تأکید تحلیلگر بر بینش و تفکر با توجه بودایی به آگاهی و تجربه مقایسه می‌شود.

This book investigates what psychoanalysis and Buddhism can learn from each other, and offers chapters by a Buddhist scholar, a psychiatrist-author, and a number of leading psychoanalysts. It begins with a discussion of the basic understanding of both psychoanalysis and Buddhism, viewed not as a religion but as a psychology and a philosophy with ethical principles. The focus of the book rests on the commonality between the psychoanalyst's neutrality as he listens to his freely associating patient, and the Buddhist monk's non-judgmental attention to his mind. The psychoanalytic concepts of free association, the unconscious, transference and countertransference are compared to the implications of the Buddhist principles of impermanence, non-clinging (non-attachment), the hard-to-grasp concept of the "not-self", and the practice of meditation. The differences between the role of the analyst and that of the Buddhist teacher of meditation are explored, and the important difference between the analyst's emphasis on insight and thinking is compared to the Buddhist attention to awareness and experience.