دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Paul E. Stepansky
سری:
ISBN (شابک) : 0881630659, 9780881630657
ناشر: Routledge
سال نشر: 1987
تعداد صفحات: 221
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 3 مگابایت
کلمات کلیدی مربوط به کتاب فروید ، V. 2: ارزیابی و تجدید ارزیابی: روابط بین فردی روابط خود کمک تاریخچه روانشناسی مشاوره سلامت تناسب اندام رژیم غذایی روانکاوی روان درمانی TA NLP
در صورت تبدیل فایل کتاب Freud, V. 2: Appraisals and Reappraisals به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب فروید ، V. 2: ارزیابی و تجدید ارزیابی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
جلد 2 از مجموعه فروید: ارزیابیها و ارزیابیهای مجدد نوید جلد برتر تحسینشده را ارائه میدهد، جلدی که مقالات آن "جان تازهای در مطالعه فروید دمیدهاند"، و مظهر تحقیقاتی است که \"به نظر می رسد در هر موردی بی عیب و نقص است\" (International Review of Psychoanalysis).
با بررسی مجدد مفصل پیتر هومن از دوره 1906-1914 در زندگی فروید آغاز می شود. با نگاهی به روابط فروید با یونگ به عنوان رویداد مرکزی آن دوره، او در ایده آل سازی فروید و متعاقب آن آرمان زدایی از یونگ یک موتیف روانشناختی می یابد که در نوشته های بعدی فروید و روابط شخصی بیانی مکرر پیدا می کند. ریچارد گها خصلت تحریک آمیزی از فروید به عنوان یک «داستان گرا» ارائه می دهد. او با تثبیت تفسیر خود در مورد معروف فروید از مرد گرگ، استدلال می کند که نتایج تحقیقات بالینی فروید، از نظر معرفت شناختی، گونه ای از داستان گرایی فریدریش نیچه و هانس وایهینگر اما، در ادامه این بحث، گهها شواهد بیوگرافیک کم توجهی را ارائه می دهد که نشان می دهد فروید خود را هنرمندی می دانست که تولیدات بالینی او در نهایت هنری بودند. در نهایت، پاتریشیا هرتزوگ اظهارات به ظاهر متضاد فروید در مورد فلسفه و فیلسوفان را سازماندهی و تفسیر می کند که در مسیر این ادعا قرار می گیرد که این باور دیرینه مبنی بر اینکه فروید یک «ضد فیلسوف» است یک افسانه است. در واقع، او ادعا میکند که «فروید در ماهیت فلسفی هدف خود تردیدی نداشت». گها، و هرتزوگ به عنوان جستارهای تکمیلی درباره خودفهمی فرضی فروید و تا آن حد، به عنوان ادامههای تاریخی بازسازیکننده خود تحلیلی که فروید در اواخر دهه 1890 به طور روشمند آغاز کرد. استپانسکی مینویسد: «هر مشارکتکننده به روش خود به دنبال درک بهتر فروید با روحیهای است که فروید ممکن است خود را بهتر درک کند. مشارکتکنندگان با هم چشماندازهایی را به یک حساسیت خود تحلیلی بزرگ ارائه میدهند. \"
Volume 2 of the Freud: Appraisals and Reappraisals series bears out the promise of the acclaimed premier volume, a volume whose essays "breathe new life into the study of Freud," embodying research that "appears to be impeccable in every case" (International Review of Psychoanalysis).
It begins with Peter Homan's detailed reeexamination of the period 1906-1914 in Freud's life. Looking to Freud's relationahips with Jung as the central event of the period, he finds in Freud's idealization and subsequent de-idealization of Jung a psychological motif that gains recurrent expression in Freud's later writings and personal relationships. Richard Geha offers a provocative protrait of Freud as a "fictionalist." Anchoring his exegesis in Freud's famous case of the Wolf Man, he argues that the yield of Freud's clinical inquiries, epistemologically, is a species of the fictionalism of Friedrich Nietzsche and Hans Vaihinger. But, pursuing the argument, Geha goes on to advance little-noted biographical evidence that Freud understood himself to be an artist whose clinical productions were ultimately artistic. Finally, Patricia Herzog organizes and interprets Freud's seemingly conflicting remarks about philosophy and philosophers en route to the claim that the long-held belief that Freud was an "anti-philosopher" is a myth. In fact, she claims, "Freud was in no doubt as to the philosophical nature of his goal." In an introductory essay titled "Pathways to Freud's Identity," editor Paul E. Stepansky brings together the essays of Homans, Geha, and Herzog as complementary inquiries into Freud's putative self-understanding and, to that extent, as reconstructive, historical continuations of the self-analysis methodically begun by Freud in the late 1890s. "Each contributor," writes Stepansky, "in his or her own way, seeks to understand Freud better in the spirit in which Freud might have better understood himself. Together, the contributors offer vistas to an enlarged self-analytic sensibility."