Free Speech and the State: An Unprincipled Approach

این کتاب به این سوال می پردازد: "محدودیت های مناسب برای آزادی بیان چه باید باشد؟" نویسنده مدعی است که این دولت است و نه اصول انتزاعی که باید پاسخ را ارائه دهد. این کتاب از نسخه‌ای از مطلق‌گرایی هابزی دفاع می‌کند و این ایده لیبرال غالب را رد می‌کند که حقی (انسانی یا مدنی) وجود دارد که مرزهای آزادی بیان را تعیین می‌کند. این دیدگاه لیبرالی را می توان به عنوان «دفاع اصولی از آزادی بیان» نامید که در آن بیان به عنوان یک اصل قانون اساسی که بر دولت اولویت دارد، تثبیت می شود. نویسنده در عوض «رویکردی غیراصولی به آزادی بیان» ارائه می‌کند، و پیشنهاد می‌کند که مرزهای بیان لزوماً باید توسط دولت تعیین شود، که در دموکراسی‌های لیبرال به معنای رقابت اجتماعی و سیاسی است. فصل آخر استدلال را به موضوع سخنان تنفرآمیز تطبیق می دهد و استدلال می کند که مناسب است چنین سخنانی را زمانی که باعث آسیب و توهین می شود محدود کرد. این کتاب برای دانشجویان و دانش پژوهان در نظریه های سیاسی، علوم سیاسی، جامعه شناسی، فلسفه و حقوق مفید خواهد بود.

This book addresses the question: “What should be the appropriate limits to free speech?” The author claims that it is the state, rather than abstract principles, that must provide the answer. The book defends a version of Hobbesian absolutism and rejects the dominant liberal idea that there is a right (human or civil) setting the boundaries of free speech. This liberal view can be known as the “principled defence of free speech”, in which speech is established as a constitutional principle that has priority over the state. The author instead offers an “unprincipled approach to free speech”, suggesting that the boundaries of speech must necessarily be set by the state, which in liberal democracies means through social and political contestation. The final chapter applies the argument to the topic of hate speech and argues that it is appropriate to limit such speech when it causes harm and offense. The book will be of use to students and scholars across political theory, political science, sociology, philosophy and law.