Franz Kafka, Éléments pour une théorie de la création littéraire

آیا می توان رازهای آفرینش ادبی را کشف کرد؟ آیا جامعه‌شناسی می‌تواند وارد بدن آثار شود؟ آیا می‌تواند با آثاری به‌ویژه دشوار و حتی عجیب روبرو شود که بیش از یک خواننده را دلسرد می‌کند و معمولاً کار اجراکنندگان را در معرض آزمایش قرار می‌دهد؟ آیا می توان رازهای آفرینش ادبی را کشف کرد؟ آیا جامعه‌شناسی می‌تواند وارد بدن آثار شود؟ برنارد لاهیر با یکی از بزرگترین نمایندگان ادبیات آوانگارد، فرانتس کافکا روبرو شد: چرا او آنچه را که می نویسد همان طور که می نویسد، می نویسد؟ برای پاسخ، برنارد لاهیر ساختگی اجتماعی نویسنده محاکمه را از تجربیات اولیه خانواده تا آخرین محاکمه ها بررسی می کند. او با این کار نه تنها دلایلی را که منجر به جذب ادبیات می‌شود، درک می‌کند، بلکه به خود ابزاری می‌دهد تا ویژگی‌های فرمی و موضوعی اثری را که توسط عناصر تشکیل‌دهنده مسئله‌شناسی وجودی آن شکل می‌گیرد، درک کند. در این کتاب استادانه که فراتر از مورد کافکا، پایه‌های نظریه آفرینش ادبی را پی ریزی می‌کند، آثار به‌عنوان چیزی غیر از راه‌حل‌های زیبایی‌شناختی برای مسائل صوری یا شیوه‌های بازی حرکت‌ها در «میدان ادبی» ظاهر می‌شوند. آنها همچنین دیدگاه‌هایی درباره جهان هستند، روش‌های رسمی صحبت کردن درباره جهان که توسط سازندگانی با تجربیات اجتماعی منحصر به فرد اجرا شده است.

Est-il possible de percer les mystères de la création littéraire ? La sociologie peut-elle entrer dans la chair même des œuvres ? Est-elle en mesure de se confronter à des œuvres particulièrement difficiles, et même étranges, qui découragent plus d'un lecteur et soumettent habituellement à rude épreuve le travail des interprètes ? Est-il possible de percer les mystères de la création littéraire ? La sociologie peut-elle entrer dans la chair même des œuvres ? Bernard Lahire s'est confronté à l'un des plus grands représentants de la littérature d'avant-garde, Franz Kafka : pourquoi écrit-il ce qu'il écrit comme il l'écrit ? Pour répondre, Bernard Lahire examine la fabrication sociale de l'auteur du Procès, depuis les primes expériences familiales jusqu'aux épreuves les plus tardives. Ce faisant, non seulement il saisit les raisons qui le conduisent à être attiré par la littérature, mais il se donne les moyens de comprendre les propriétés formelles et thématiques d'une œuvre travaillée par les éléments constitutifs de sa problématique existentielle. Dans ce livre magistral qui, au-delà du cas de Kafka, pose les fondements d'une théorie de la création littéraire, les œuvres apparaissent comme autre chose que des solutions esthétiques à des problèmes formels ou que des manières de jouer des coups dans un " champ littéraire ". Elles sont aussi des points de vue sur le monde, des manières formellement spécifiques de parler du monde mises en œuvre par des créateurs aux expériences sociales singulières.