Franchi Paolo: 2013: Giorgio Napolitano: la traversata da Botteghe Oscure al Quirinale

\"جورجو ناپولیتانو احتمالاً اصلاً دوست نداشت، حتی در آوریل 1944، همانطور که تولیاتی گفت و بر اساس فرهنگ لغت مارکسیست-لنینیستی \"روشنفکر آوانگارد\" تعریف شود. پائولو فرانچی می نویسد که همیشه به او نزدیک می شد. اما حتی محتمل تر است که بدون نوبت تولیاتی، او هرگز یک کمونیست یا حداقل یک کمونیست تمام وقت نمی شد. در ناپل، در طول جنگ، اولین علایق او به عنوان یک جوان ضد فاشیست سینما، تئاتر، ادبیات، شعر، موسیقی است، در دبیرستان اومبرتو و در دانشگاه، با پسران زیادی که راه خود را باز خواهند کرد، از رافائل. لاکاپریا تا جوزپه پاترونی گریفی، از روزلینا بالبی تا آنتونیو گیرلی. اما راه مبارزه با فاشیسم و ​​PCI نیز از کشف انسانیت رنج‌دیده در پناهگاه حمله هوایی حفر شده در مقابل خانه خانواده‌اش، در زیر کاخ سرا دی کاسانو، می‌گذرد، جایی که برای فرار از بمباران وحشیانه، مردم فقیر \"کم\" و از Pallonetto Santa Lucia با \"آقایان\" از طبقات بالا مخلوط می شود. در آن پناهگاه است که ناپولیتانو برای اولین بار کشف می کند که می تواند حتی به دراماتیک ترین رویدادها با خویشتن داری زیاد و تقدیرگرایی منطقی واکنش نشان دهد. این یک فضیلت ذاتی است که در طول زندگی خود به آن عمل خواهد کرد. ابتدا در PCI، جایی که از اولین قدم هایش در سیاست، جورجیو آمندولا را به عنوان معلم خواهد داشت. سپس در اروپا و در نهادها، به عنوان رئیس اتاق و بالاتر از همه به عنوان رئیس دولت.

"Probabilmente Giorgio Napolitano non avrebbe gradito affatto, nemmeno nell'aprile del 1944, essere definito 'un intellettuale di avanguardia', come ha detto Togliatti e come vuole un lessico marxista-leninista che gli è sempre andato stretto" scrive Paolo Franchi. "Ma è ancora più probabile che, senza la svolta di Togliatti, comunista, o almeno comunista a tempo pieno, non sarebbe diventato mai." A Napoli, durante la guerra, le sue prime passioni di giovane antifascista sono il cinema, il teatro, la letteratura, la poesia, la musica, vissute, al liceo Umberto e all'università, con molti ragazzi che si faranno strada, da Raffaele La Capria a Giuseppe Patroni Griffi, da Rosellina Balbi ad Antonio Ghirelli. Ma la a via all'antifascismo e al Pci passa anche per la scoperta dell'umanità dolente del ricovero antiaereo scavato davanti alla casa della sua famiglia, sotto Palazzo Serra di Cassano, dove, per sfuggire a bombardamenti feroci, la povera gente dei "bassi" e del Pallonetto Santa Lucia si mescola con i "signori" dei piani alti. È in quel rifugio che Napolitano si scopre per la prima volta in grado di reagire persino agli eventi più drammatici con grande autocontrollo e ragionevole fatalismo. È una virtù innata che praticherà per tutta la vita. Prima nel Pci, dove sin dai suoi primi passi in politica avrà per maestro Giorgio Amendola. Poi in Europa e nelle istituzioni, da presidente della Camera e soprattutto da capo dello Stato.