Francesco da Barberino al crocevia: Culture, società, bilinguismo

دسترسی باز

فرانچسکو دا باربرینو، معاصر دانته (1264-1348)، یک دفتر اسناد رسمی فلورانسی بود. او به خاطر اولین گواهی از تیراژ کمدیا به یاد می‌آید، او همچنین به خاطر تولید ادبی فراوان و ترکیبی، هم به زبان لاتین و هم به زبان محلی شناخته می‌شود. فرانچسکو بخشی از زندگی خود را به عنوان سردفتر در خدمت اسقف های فلورانس گذراند، به طوری که آثار او فرهنگ قابل توجهی را نشان می دهد که تحت تأثیر آموزش حقوقی و حرفه سردفتری او قرار دارد. به طور خاص، شعر تمثیلی و تعلیمی او، به نام Documenta Amoris، نمایانگر مورد جالبی از تعامل پیچیده ای از متون و تصاویر تصویری است. در واقع، این اثر شامل یک شعر بومی در کنار ترجمه و یک تفسیر هر دو به زبان لاتین است و همچنین با مجموعه ای از اشراق همراه است: تمام متون و کل ساختار فرامتنی مستقیماً از خود نویسنده نشأت می گیرد، همانطور که دو واتیکان شاهد آن هستند. MSS (بارب. 4076 و 4077). Documenta Amoris که در همان زمان ساخته شده‌اند، نوعی contrappunto ارتدوکس از کمدیا هستند که در آن آزمایش‌های زبان‌شناختی دانته با روش سخت فرانچسکو جایگزین می‌شود. دوزبانگی این کتاب یکی از اولین تفاسیر این شخصیت بنیادی فرهنگ فلورانسی قرن چهاردهم را ارائه می کند.

Open Access

Francesco da Barberino, a contemporary of Dante (1264–1348), was a Florentine notary. Remembered for the first testimony of the circulation of the Commedia, he is also known for an ample and composite literary production, both in Latin and the vernacular. Francesco spent part of his life as notary at the service of the bishops of Florence, so that his works reveal a remarkable culture, influenced by his juridical training and notarial career. In particular, his allegorical and didactical poem, called Documenta Amoris, represents an interesting case of a complex interplay of texts and pictorial illustrations. In fact, the work includes a vernacular poem alongside a translation and a commentary both in Latin, and it is also accompanied by a series of illuminations: all the texts and the whole paratextual structure derive directly from the author himself, as witnessed by two Vatican MSS (Barb. 4076 and 4077). Composed at the same time, the Documenta Amoris are a sort of orthodox contrappunto of the Commedia, in which Dante’s linguistic experimentation is substituted by Francesco’s rigid bilingualism. This book provides one of the first interpretations of this fundamental figure of 14th-century Florentine culture.