France's Modernising Mission: Citizenship, Welfare and the Ends of Empire

این جلد به بررسی چگونگی «مأموریت مدرن‌سازی» فرانسه در دوره پس از جنگ و طنین آن در دهه‌های پس از امپراتوری می‌پردازد. پس از جنگ جهانی دوم، فرانسه به دنبال اختراع مجدد امپراتوری خود با تبدیل «مأموریت تمدن‌سازی» سنتی به «مأموریت مدرن‌سازی» بود. از این پس، ادعای حکومت فرانسه بر گسترش حقوق شهروندی و وعده توسعه اقتصادی و رفاه در «فرانسه بزرگ» استوار است. در مواجهه با افزایش بسیج ضد استعماری و نظم بین‌المللی جدید، بازتعریف اصطلاحاتی که مردم و سرزمین‌های مستعمره را به کلان‌شهر محدود می‌کرد، یک ضرورت استراتژیک بود، اما همچنین پویایی بود که پاریس برای کنترل آن تلاش می‌کرد. زبان اصلاحات و برابری در محلی برای طرح ادعای منابع شهری و از بین بردن ابتکار عمل سیاسی مورد استفاده قرار گرفت. در هم آمیختگی با اجبار و خشونت، مبارزه برای تعریف معنای «مدرنیزاسیون» برای جوامع استعماری عامل کلیدی در روند گسترده تر استعمار زدایی بود. مشارکت‌های متخصصان برجسته از نظر جغرافیایی از آفریقا تا اقیانوس آرام و تا کلان شهر فرانسه گسترش می‌یابد و طیفی از موضوعات از جمله سیاست آموزشی، تولید دانش استعماری، توسعه روستایی و پاکسازی زاغه‌ها را بررسی می‌کند.

This volume explores how France’s ‘modernising mission’ unfolded during the post-war period and its reverberations in the decades after empire. In the aftermath of the Second World War, France sought to reinvent its empire by transforming the traditional ‘civilising mission’ into a ‘modernising mission’. Henceforth, French claims to rule would be based on extending citizenship rights and the promise of economic development and welfare within a ‘Greater France’. In the face of rising anti-colonial mobilization and a new international order, redefining the terms that bound colonised peoples and territories to the metropole was a strategic necessity but also a dynamic which Paris struggled to control. The language of reform and equality was seized upon locally to make claims on metropolitan resources and wrest away the political initiative. Intertwined with coercion and violence, the struggle to define what ‘modernisation’ would mean for colonised societies was a key factor in the wider process of decolonisation. Contributions by leading specialists extend geographically from Africa to the Pacific and to metropolitan France itself, examining a range of topics including education policy, colonial knowledge production, rural development and slum clearance.