Framing the Mahābhārata: against the evolution of early South Asian society

احتمالاً همه اینها یک داستان بوده است.

با این حال، تحقیقات جدی برخی از وقایع را از حدود هزار سال قبل از عصر مشترک، که به عنوان پایه های طرح حماسه واجد شرایط هستند، شناسایی می کند. ظاهراً، حافظه جمعی در طول قرن‌ها پیش از آن که داستان‌ها، افسانه‌ها و تمثیل‌های آن‌ها به شکلی که ما از حماسه امروزی می‌شناسیم، در طول قرن‌ها تکامل یافته باشد. بسیاری از داستان‌ها، افسانه‌ها و تمثیل‌های آن با مضامینی مطابقت دارند که زمانی معتبر بودند. به عبارت دیگر، چه اپیزودهای حماسی تاریخی بودند یا نه، ایده ها و مفاهیمی که آنها بازنمایی می کنند، بوده است.

با این ایده ها و مفاهیم است که قاب بندی مهابهاراتا الگوی جامعه آسیای جنوبی را که از طریق قله برنز تکامل یافته است، می بافد. و عصر آهن، نقوشی را که امروزه با آنها آشنا هستیم در حال توسعه است. در مقابل این الگو، تاکتیک‌های نظامی، فناوری و جامعه‌شناسی را بازسازی می‌کند که تأثیر متقابل عشایر را نشان می‌دهد.

It all probably was a tale.

However, serious research does identify some events, from about a thousand years before the Common Era, that qualify as the bases of the epic's plot. Apparently, collective memory evolved significantly through the centuries before their stories, legends, and allegories took the forms that we know from the epic today.

And yet, even if no set of historical events can be found to correspond with epic episodes, its many stories, legends, and allegories nevertheless conform to themes that were at one time authentic. In other words, whether or not epic episodes were historical, the ideas and concepts they represent were.

It is with these ideas and concepts that Framing the Mahabharata weaves the pattern of South Asian society as it evolved through the cusp of the Bronze and Iron Ages, developing motifs we are familiar with today. Against this pattern, it reconstructs the military tactics, technology, and sociology that marked the interplay of nomadic...