Foundations of Just Cross-Cultural Dialogue in Kant and African Political Thought

این کتاب به وجود بالقوه اصول بنیادی مشترک در کار امانوئل کانت و طیف وسیعی از افکار سیاسی آفریقایی و همچنین مناسب بودن آنها در تسهیل گفتگوی عادلانه و منصفانه بین فرهنگی می پردازد. این کتاب ابتدا یک چارچوب تحلیلی مبتنی بر رویکرد کانتی برای درک اصول مشترک انسانی ایجاد می‌کند و نشان می‌دهد که تمایل به قانون‌گذاری ممکن است زیربنای همه تعاملات انسانی بدون توجه به پیشینه فرهنگی باشد. سپس این فرض را با انجام یک تحلیل نظری از متون و گفتارهای مختلف تحقیقات آفریقایی، از دوره استعمار تا امروز بررسی می‌کند. این تحلیل که به سه فصل متمایز تقسیم شده است، جنبش نگریتود، سوسیالیسم آفریقا و فیلسوفان پسااستعماری را شامل می‌شود، از جمله متفکرانی مانند: لئوپولد سدار سنگور، ژولیوس کی نیرر، کوامه نکرومه، کوامه آنتونی آپیا، کواسی وایردو و کوام گیکه. نویسنده استدلال می کند که زیربنای هر یک از مواضع و استدلال های نظری بسیار متفاوت آنها یک استدلال اساسی برای اهمیت دادن به خود قانون است. او در انجام این کار بر لزوم احترام به این اصل در هنگام شروع گفتگوهای بین فرهنگی تأکید می کند. این کتاب مورد توجه دانشجویان و محققان در زمینه‌های اندیشه سیاسی آفریقا، نظریه سیاسی و روابط بین‌الملل خواهد بود.

This book addresses the potential existence of shared foundational principles in the work of Immanuel Kant and a range of African political thought, as well as their suitability in facilitating just and fair cross-cultural dialogue. The book first establishes an analytical framework grounded in a Kantian approach to understanding shared human principles, suggesting that a drive to be self-law giving may underpin all human interactions regardless of cultural background. It then investigates this assumption by carrying out a theoretical analysis of texts and speeches from a variety of African scholarship, ranging from the colonial period to the present day. The analysis, divided into three distinctive chapters covers the Négritude movement, African socialism and post-colonial philosophers, including such thinkers as: Léopold Sédar Sengor, Julius K Nyerere, Kwame Nkrumah, Kwame Anthony Appiah, Kwasi Wiredu and Kwame Gyekye. The author argues that underpinning each of their very different theoretical positions and arguments is a foundational argument for the importance of self-law giving. In doing so she highlights the need to respect this principle when embarking on cross-cultural dialogues. The book will be of interest to students and scholars in the fields of African political thought, political theory and international relations.