دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
دسته بندی: روانشناسی ویرایش: 2 نویسندگان: Charles Crawford. Dennis Krebs سری: ISBN (شابک) : 9780805859577, 0805859578 ناشر: Psychology Press سال نشر: 2008 تعداد صفحات: 542 زبان: English فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 7 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Foundations of Evolutionary Psychology به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب مبانی روانشناسی تکاملی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
این یک کتاب عالی برای کسانی است که برخی از استیون پینکر، ریچارد داوکینز و/یا ادوارد او. ویلسون را خواندهاند و میخواهند ایدهای در مورد اینکه نوشتههای آکادمیک در پشت صحنه مقدمههای عامهپسند تکامل داروینی و روانشناسی تکاملی چگونه ممکن است به دست بیاورند. دامنه موضوعات گسترده است، از (یک عنوان نماینده از هر بخش) نظریه تاریخ زندگی و توسعه انسانی، تا جامعه شناسی برای سازگاران شناختی، تا سازگاری های زیستی و رفتار انسانی، تا جذابیت فیزیکی: سیگنال های کیفیت فنوتیپی و فراتر از آن، تا چگونگی ذاتاً خودخواه؟، به آسیب شناسی روانی و بیماری روانی، و در نهایت به روانشناسی تکاملی دین. حتی تحقیقات پیشرفتهای نیز وجود دارد که اخیراً در نیویورک تایمز بر اساس کار کریستوفر بدکاک در کتاب «نظریه تکاملی ذهن و بیماری روانی: تضاد ژنتیکی و پیوستار ذهنی» یافت شده است. گرفتن این کتاب برای آن فصل به تنهایی ارزشش را دارد. با این حال کتاب کامل نیست. فصل آخر، روانشناسی تکاملی دین نوشته اسکات آتران، مانند یک کار آکادمیک جدی شروع میشود و بهعنوان مثال، توصیف میکند که تعداد رویدادهای ماوراء طبیعی در یک داستان بین دو تا سه است تا داستان معتبر باشد. تنها یک رویداد ماوراء طبیعی، یا ده رویداد ماوراء طبیعی، یک داستان را غیرقابل باور می کند - مشاهده ای جالب در مطالعه روانشناسی دین. اما در دو صفحه آخر، پایان فصل، عطران یک خطای واقعی و سپس یک خطای تجربی بنیادی مرتکب می شود. خطای واقعی او این است که "... شور مذهبی در سراسر جهان، از جمله در ایالات متحده، قدرتمندترین و از نظر علمی پیشرفته ترین جامعه جهان، در حال افزایش است." در مقابل نیوزویک (13 آوریل 2009) می گوید: بر اساس بررسی هویت مذهبی آمریکا...، درصد مسیحیان خودشناس از سال 1990 10 درصد کاهش یافته است، از 86 به 76 درصد. جمعیت یهودیان 1.2 درصد است. مسلمان، 0.6 درصد. یک نظرسنجی جداگانه Pew Forum، یافته های ARIS را منعکس کرد و گزارش داد که درصد افرادی که می گویند به هیچ دین خاصی وابسته نیستند در سال های اخیر دو برابر شده و به 16 درصد رسیده است. از نظر رای گیری، این گروه از 5 درصد در سال 1988 به 12 درصد در سال 2008 افزایش یافت - تقریباً همان درصد رای دهندگان آفریقایی-آمریکایی ها. (هفتاد و پنج درصد از رای دهندگان غیروابسته، باراک اوباما، یک مسیحی را انتخاب کردند.) در همین حال، تعداد افرادی که مایلند خود را ملحد یا آگنوستیک معرفی کنند، از سال 1990 تا 2009 حدود چهار برابر شده است، از 1 میلیون به حدود 3.6 میلیون نفر. (این تقریباً دو برابر تعداد مثلاً اسقف نشینان در ایالات متحده است.) خطای تجربی بنیادی او مبتنی بر این است که "علم نمی تواند به ما بگوید چه باید بکنیم یا چه باید باشیم؛ فقط می تواند به ما بگوید که چه کاری می توانیم انجام دهیم و چه چیزی است. دین رشد می کند زیرا به عمیق ترین آرزوهای عاطفی ما و اصول اخلاقی اساسی جامعه می پردازد. او به ارزیابی خود ادامه می دهد که سام هریس، دنیل دنت و ریچارد داوکینز «همگی متکبرانه از عمق خود خارج شده اند» زیرا استدلال می کنند که «علم می تواند جایگزین دین شود». این قرار گرفتن دین در کنار علم با ویژگی های خاصی که به تنهایی دارد بی شباهت به NOMA (مجستریه غیر همپوشانی) استفن جی گولد نیست. اگر این یک دنیای مادی است و هیچ مدرک تجربی وجود ندارد که نشان دهد چنین نیست، همه علم است. این واقعیت کوچک هر چیزی را که عطران در نتیجه گیری خود برای آن استدلال می کند، بر هم می زند. از آنجا که علم هنوز نمی تواند پاسخ دهد که چگونه یک فرد خاص آنچه را که برای او اخلاقی است انتخاب می کند، به این معنی نیست که باید آن را به دادگاه مذهبی واگذار کرد. این فقط به این معنی است که علم هنوز جوابی برای آن پیدا نکرده است و باید کار بیشتری انجام شود. این نتیجه گیری به طور عجیبی به نظر می رسد هیچ ارتباطی با آنچه قبلا در فصل گفته شد ندارد و به نظر می رسد در آخرین لحظه به آن پرداخته شود. او باید آن را کنار می گذاشت زیرا از رویکرد علمی در بقیه فصل و کتاب دور می شود. این یک راه تاسف بار برای پایان دادن به این مقدمه آکادمیک خوب برای روانشناسی تکاملی است. آن دو صفحه را پاره کنید و این کتاب پنج ستاره می شود!
This is a great book for those who have read some Steven Pinker, Richard Dawkins and/or Edward O. Wilson and want to get an idea of what the academic writings behind the scene of popular introductions to Darwinian evolution and evolutionary psychology might look like. The range of topics is wide, from (a representative title from each section) Life History Theory and Human Development, to Sociogenomics for the Cognitive Adaptionist, to Biological Adaptations and Human Behavior, to Physical Attractiveness: Signals of Phenotypic Quality and Beyond, to How Selfish by Nature?, to Psychopathology and Mental Illness, and finally to The Evolutionary Psychology of Religion. There is even cutting edge research recently featured in the New York Times based on the work of Christopher Badcock found in An Evolutionary Theory of Mind and Mental Illness: Genetic Conflict and the Mentalistic Continuum. Getting this book for that chapter alone is worth it. However the book isn't perfect. The final chapter, The Evolutionary Psychology of Religion by Scott Atran, starts out like a serious academic work, describing, for instance, that the number of supernatural events in a story is between two and three for the story to be credible. Only one supernatural event, or ten supernatural events make a story unbelievable--an interesting observation in the study of the psychology of religion. But in the last two pages, the conclusion of the chapter, Atran makes a factual error and then a foundational empirical error. His factual error is "...religious fervor is increasing across parts of the world, including in the United States, the world's most economically powerful and scientifically advanced society." In contrast Newsweek (April 13, 2009) says: According to the American Religious Identification Survey..., the percentage of self-identified Christians has fallen 10 percentage points since 1990, from 86 to 76 percent. The Jewish population is 1.2 percent; the Muslim, 0.6 percent. A separate Pew Forum poll echoed the ARIS finding, reporting that the percentage of people who say they are unaffiliated with any particular faith has doubled in recent years, to 16 percent; in terms of voting, this group grew from 5 percent in 1988 to 12 percent in 2008--roughly the same percentage of the electorate as African-Americans. (Seventy-five percent of unaffiliated voters chose Barack Obama, a Christian.) Meanwhile, the number of people willing to describe themselves as atheist or agnostic has increased about fourfold from 1990 to 2009, from 1 million to about 3.6 million. (That is about double the number of, say, Episcopalians in the United States.) His foundational empirical error is based in "Science cannot tell us what we ought to do or what ought to be; it can tell us only what we can do and what is. Religion thrives because it address our deepest emotional yearnings and society's foundational moral needs." He continues with his assessment that Sam Harris, Daniel Dennett and Richard Dawkins "are all arrogantly out of their depth" for arguing that "science can replace religion". This placement of religion along side of science with certain properties it alone has is not unlike Stephen Jay Gould's discredited NOMA (Non-Overlapping Magisteria). If this is a material world, and there is no empirical evidence to suggest it is not, it is ALL science. This little fact upends everything Atran argues for in his conclusion. Because science can't yet answer how a particular person chooses what is moral for her doesn't mean it should be relegated to the religious magisteria. It just means that science hasn't found the answer yet and more work has to be done. This conclusion oddly seems to have nothing to do with what was said earlier in the chapter and seems to be tacked on at the last moment. He should have left it off because it takes away from the scientific approach in the rest of the chapter and of the book. It's an unfortunate way to end this good academic introduction to evolutionary psychology. Tear out those two pages and this book gets five stars!