دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Nathan Leroy Love
سری:
ناشر: Indiana University
سال نشر: 1982
تعداد صفحات: 344
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 12 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Forms of Address in Old French Romances به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب اشکال آدرس در عاشقانه های قدیمی فرانسوی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
این مطالعه سه عنصر گفتمان مستقیم (مودبانه) را در پنج رمان عاشقانه آرتوری توسط کرتین دو تروآ، ایل و گالرون و اراکل اثر گوتیه دآراس، لاسکوفل و گیوم دول و روم د لا رز توسط ژان رنارت جدا می کند. و همچنین Guillaume d'Angleterre. فصل اول عمدتاً یک بررسی معنایی از سه عنصر زبان مؤدبانه است که مورد بررسی قرار میگیرد: واژگان (مانند dame، biaus sire chiers، seneschals)، ضمایر تخصیصی (tu و vous)، و فرمولهای نسبتاً ثابت ادب (مانند Dex vous saut). , la vostre merci). استفاده ادبی مرسوم از این سه عنصر زبان مؤدبانه بازنگری میشود و ارزشهای معنایی گاه نامشخص آنها روشن میشود. نحوه کار با عناصر توسط نویسندگان مجموعه با جزئیات در فصل های II-IV بررسی شده است. فصل دوم به Chretien de Troyes، فصل سوم به Gautier d'Arras و فصل IV به Jean Renart اختصاص دارد. یک بخش از هر فصل به هر یک از سه عنصر گفتمان مودبانه اختصاص دارد. گسترههای واژگان و فرمولهای ادب و استفاده از tu در مقابل vous مفرد بر روی آنها متمرکز شدهاند. در آخرین بخش عمده از فصل های II-IV، بخش های پایدار گفتمان مستقیم از نقطه نظر انتخاب قهرمانان داستان از واژگان، tu و وو مفرد، و فرمول های ادب تحلیل می شود. به این ترتیب، تغییرات تدریجی و همچنین تغییرات ناگهانی در روابط اجتماعی و عاطفی مشترک بین افراد مختلف قابل مشاهده است. در فصل های سوم و چهارم، تفاوت های تألیفی در نحوه رسیدگی به اشکال خطاب ظاهر می شود. فصل پنجم یافتههای فصلهای قبل را خلاصه میکند و به طور کلی در مورد علاقه بخشهای گفتاری به روایات قافیهدار فرانسوی قدیم قرن دوازدهم و سیزدهم بحث میکند. بر سودمندی مطالعات سبکشناسی از این دست برای ایجاد نسخههای انتقادی و شناسایی نویسنده تأکید میشود. انتساب Guillaume d'Angleterre در پرتو یافته های مطالعه مورد بحث قرار می گیرد. شباهت های نزدیکی بین عاشقانه های بلامنازع کرتین دو تروآ و گیوم دی آنگلتر درک می شود. جداول آواز و کاتالوگ فرمول های ادب در ضمیمه ها ارائه شده است.
The study isolates three elements of (polite) direct discourse in the five Arthurian romances by Chretien de Troyes, Ille et Galeron and Eracle by Gautier d'Arras, L'Escoufle and Guillaume de Dole ou le roman de la rose by Jean Renart, as well as Guillaume d'Angleterre. Chapter I is primarily a semantic survey of the three elements of polite language under scrutiny: vocatives (e.g., dame, biaus sire chiers, seneschals), allocutive pronouns (tu and vous), and relatively fixed formulas of politeness (e.g., Dex vous saut, la vostre merci). Customary literary usage of these three elements of polite language is retraced, and their sometimes unclear semantic values are elucidated. The handling of the elements by the authors of the corpus is examined in some detail in Chapters II-IV. Chapter II is devoted to Chretien de Troyes, Chapter III to Gautier d'Arras, and Chapter IV to Jean Renart. One section of every chapter is devoted to each of the three elements of polite discourse. The ranges of vocatives and formulas of politeness, and the uses of tu as opposed to singular vous are focused upon. In the last major section of Chapters II-IV, sustained passages of direct discourse are analyzed from the standpoint of the protagonists' selection of vocatives, tu and singular vous, and formulas of politeness. In this manner, gradual changes as well as sudden shifts in the social and emotional relationships shared by various interlocutors can be seen. In Chapters III and IV, authorial differences emerge in the handling of forms of address. Chapter V summarizes the findings of the preceding chapters and discusses in general fashion the interest of spoken passages in Old French rhymed narratives of the twelfth and thirteenth centuries. The usefulness of stylistic studies of this kind for establishing critical editions and author identification is emphasized. The attribution of Guillaume d'Angleterre is discussed in the light of the findings of the study; close parallels are perceived between the undisputed romances by Chretien de Troyes and Guillaume d'Angleterre. Tables of vocatives and a catalogue of formulas of politeness are provided in appendices.