Formal and Informal Strategic Planning: The Interdependency between Organization, Performance and Strategic Planning

تحقیقات قبلی یا بر رابطه بین برنامه ریزی استراتژیک و عملکرد یا مکانیسم های هماهنگی و عملکرد متمرکز بود. بنابراین، درک معتبر مفهومی و تجربی از تعامل بین این سه عامل محدود است. این مطالعه با ارائه سه کمک به تحقیقات تئوری و تجربی به این شکاف در ادبیات می‌پردازد: اول، با شفاف‌سازی و پیشنهاد تأثیرات برنامه‌ریزی استراتژیک و سازمان استراتژیک بر عملکرد. ثانیاً، با توسعه یک مدل و فرضیه های مرتبط بر هر دو اثر مستقیم و متقابل مکانیسم های برنامه ریزی استراتژیک و هماهنگی. و ثالثاً با آزمون فرضیه ها. یافته های مربوط به برنامه ریزی استراتژیک حاکی از همزیستی فعالیت های برنامه ریزی استراتژیک رسمی و غیر رسمی است. علاوه بر این، نتایج نشان می دهد که رابطه بین برنامه ریزی استراتژیک و عملکرد توسط مکانیسم های هماهنگی تعدیل می شود.

Previous research focused either on the relationship between strategic planning and performance or coordination mechanisms and performance. Therefore, a conceptually and empirically validated understanding of the interaction between these three factors is limited. This study addresses this gap in the literature by delivering three contributions to theory and empirical research: firstly, by clarifying and proposing the influences of strategic planning and strategic organization on the performance; secondly, by developing a model and associated hypotheses on both direct and interaction effects of strategic planning and coordination mechanisms; and thirdly, by testing the hypotheses. Findings regarding strategic planning suggest the coexistence of formal and informal strategic planning activities. Furthermore, results show that the relationship between strategic planning and performance is moderated by coordination mechanisms.