Foreign Direct Investment in South Asia: Policy, Impact, Determinants and Challenges

در طول دهه 1990، دولت های کشورهای آسیای جنوبی به عنوان "تسهیل کننده" برای جذب سرمایه گذاری مستقیم خارجی عمل کردند. در نتیجه، جریان سرمایه گذاری مستقیم خارجی افزایش یافت. با این حال، برای تبدیل شدن به یک مقصد جذاب سرمایه گذاری مستقیم خارجی مانند چین، سنگاپور یا برزیل، آسیای جنوبی باید شرایط محلی کسب و کار را بهبود بخشد. این کتاب، بر اساس تحقیقاتی که تئوری، شواهد تجربی و سیاست را در هم می آمیزد، می پرسد و تلاش می کند به چند سوال اصلی مرتبط با سیاست سرمایه گذاری مستقیم خارجی در کشورهای جنوب آسیا پاسخ دهد: کدام اصلاحات عمده موفق بوده اند؟ چه عواملی بر جریان سرمایه گذاری مستقیم خارجی تأثیر می گذارد؟ تأثیر FDI بر عملکرد اقتصاد کلان چه بوده است؟ کدام اولویت‌ها/اصلاحات مورد نیاز برای تقویت سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی معلق هستند؟ این پرسش‌ها و پاسخ‌ها باید به سیاست‌گذاران، دانشگاهیان و همه علاقه‌مندان به سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی در منطقه جنوب آسیا و در هند، پاکستان، بنگلادش، سریلانکا و پاکستان علاقه‌مند باشد.

During the 1990s, the governments of South Asian countries acted as ‘facilitators’ to attract FDI. As a result, the inflow of FDI increased. However, to become an attractive FDI destination as China, Singapore, or Brazil, South Asia has to improve the local conditions of doing business. This book, based on research that blends theory, empirical evidence, and policy, asks and attempts to answer a few core questions relevant to FDI policy in South Asian countries: Which major reforms have succeeded? What are the factors that influence FDI inflows? What has been the impact of FDI on macroeconomic performance? Which policy priorities/reforms needed to boost FDI are pending? These questions and answers should interest policy makers, academics, and all those interested in FDI in the South Asian region and in India, Pakistan, Bangladesh, Sri Lanka and Pakistan.