دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: 1 نویسندگان: Thomas C. Hennessy, Cornelius M. Buckley سری: ISBN (شابک) : 0962288985, 9780962288982 ناشر: Something More Publications سال نشر: 1998 تعداد صفحات: 0 زبان: English فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 3 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Fordham: the early years : a commemoration of the Jesuits' arrival in 1846 به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب فوردهام: سالهای اولیه: یادبود ورود یسوعیان در سال 1846 نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
پدر L. (که کمتر از پنج فوت قد داشت) با دانشآموزان در بخش High Bridge پیادهروی میکرد که یک مرد روستایی با صدای بلند گفت: «خدایا! به تام تامب نگاه کن! دانش آموزی به نام تد که از هیچ کس نمی ترسید و فکر می کرد که کشیش به او توهین می کند، از روی حصار پرید و با یک ضربه مشت مرد روستایی را بیهوده زد. سخنان ملایم پدر به هر دو طرف صلح را دوباره برقرار کرد. پدر ب ما را به عنوان کسی که صادقانه انرژی یک عقل شگفت انگیز را وقف حل مشکلات بزرگ زندگی کرده بود تحت تأثیر قرار داد. او سختتر مطالعه کرده بود، عمیقتر نگاه میکرد، بهتر و واضحتر از آن چیزی که ما میتوانستیم امیدوار باشیم به سؤالات آزاردهنده، اسرار و تردیدهایی که به ما حمله میکردند، نگاه کرده بود. و بعد از همه مطالعه اش، عمداً یک قدیس شد. -خاطرات یک چهل و نه - که در جستجوی غذا و کار از درهای بسیاری رانده شده بودم، با کوله پشتی ام سرگردان بودم تا اینکه نزدیک ظهر، گرسنه و کف پا به کالج فوردهام رسیدم. از روز قبل چیزی نخوردم درهای دانشکده باز بود. من خسته و بدون هدف و بدون هدف قدم زدم. پدر پیری که گاهی در خواب چهره شریفش را به یاد میآورم، آمد و با مهربانی از من پرسید که آیا گرسنهای؟ من با ترس اینطور بودم و همان قدر گفتم، گرچه قصدی نداشتم. من قبلاً یک راهب زنده واقعی ندیده بودم. آموزش لوتری من دقیقاً مرا به نفع آنها متمایل نکرد. من غذا خوردم، بدون شک پنهانی از من خواسته شد که از ادای دینی خود به مریم باکره چشم پوشی کنم - که من قاطعانه تصمیم گرفتم انجام ندهم. غذا تمام شد، من را با مقدار کافی برای صرف شام به راه فرستادند. از صمیم قلب از خودم شرمنده شدم. من مثل همیشه پروتستان خوبی هستم، اما با خیریه های عالی کلیسای روم یا با روحیه و مدیریت نجیب آنها اختلافی ندارم. من آن درس را در فوردهام، سی سال پیش، یاد گرفتم.-یعقوب ریس-
Father L. (who was under five foot tall) was hiking with students in the High Bridge section when a great gawk of a country man exclaimed: 'Gosh! Look at Tom Thumb!' A student named Ted, fearing no one and thinking the priest insulted, leaped over the fence and knocked the country man senseless with one blow of his fist. Father's gentle words to both parties reestablished peace.Father B. impressed us as one who had faithfully devoted the energies of a wonderful intellect to the solution of the great problems of life. He had studied harder, looked deeper, seen better and clearer than we could ever hope to do into the vexed questions, the mysteries and the doubts that assail us. And, after all his study, he deliberately became a saint. -reminiscences of a Forty-Niner-Repulsed from many a door in my search for food and work, I wandered on with my gripsack until toward noon I reached Fordham College, famished and footsore. I'd eaten nothing since the previous day. The college gates were open. I strolled wearily in without aim or purpose. An old Father, whose noble face I sometimes recall in my dreams, came over and asked kindly if I was hungry. I was fearfully so and said as much, although I did not mean to. I never saw a real live monk before. My Lutheran training did not exactly incline me in their favor. I ate, not without a secret suspicion I'd next be asked to abjure my faith-do homage to the Virgin Mary-which I firmly resolved not to do. The meal over, I was sent on my way with enough to do me for supper. I felt heartily ashamed of myself. I'm just as good a Protestant as I ever was, but I have no quarrel with the excellent charities of the Roman Church or with their noble spirit and management. I learned that lesson at Fordham, thirty years ago.-Jacob Riis-