Food and Environment in Early and Medieval China

غذاهای چینی یکی از شناخته شده ترین و پرمصرف ترین غذاهای جهان است. تقریباً هیچ شهر روی زمین بدون یک نوع رستوران چینی نیست و غذاهای کنسرو شده، منجمد و کنسرو شده چینی در فروشگاه‌های نایروبی تا کیتو موجود است. اما ویژگی‌های غذاهای چینی از مکانی به مکان دیگر بسیار متفاوت است، زیرا مواد و تکنیک‌های اصلی آن با مشخصات کشاورزی و طعم محلی تطبیق داده شده است. برای ردیابی ریشه های غذاهای چینی، باید به سیستم های غذایی سنتی قبل از روزهای اولیه جهانی شدن نگاه کرد.

غذا و محیط زیست در چین اولیه و قرون وسطی توسعه سیستم های غذایی که همزمان با ظهور چین به عنوان یک امپراتوری بود. قبل از ایجاد مبادلات تجاری و فرهنگی گسترده با اروپا، کشاورزان و کشاورزان چینی سیستم‌هایی را توسعه دادند که از منابع به روش‌های پایدار و کارآمد استفاده می‌کردند و به تکنیک‌های فشرده و مولد اجازه می‌دادند در طول هزاران سال بقای خود را ادامه دهند. مزارع، باغ‌ها، زمین‌های نیمه‌وحشی، جنگل‌های مدیریت‌شده و مناظر کشاورزی تخصصی، همگی بخشی از یک شبکه یکپارچه شدند که حداکثر مواد مغذی را با حداقل ورودی تولید می‌کرد – البته نه بدون هزینه‌های زیست‌محیطی. E. N. Anderson شبکه گسترده و فعال تجارت و تماس چین ماقبل مدرن را بررسی می کند، مانند مسیرهای آسیای مرکزی به اوراسیا و معرفی آهسته غذاها و داروهای غربی تحت امپراتوری مغول. غذا و محیط زیست در چین اولیه و قرون وسطی با گردآوری تعدادی از یافته های جدید از باستان شناسی، تاریخ و مطالعات میدانی مدیریت زیست محیطی، تصویری به روز از روابط زبانی، نوآوری های فرهنگی و مبادلات بین فرهنگی ارائه می دهد. /p>

Chinese food is one of the most recognizable and widely consumed cuisines in the world. Almost no town on earth is without a Chinese restaurant of some kind, and Chinese canned, frozen, and preserved foods are available in shops from Nairobi to Quito. But the particulars of Chinese cuisine vary widely from place to place as its major ingredients and techniques have been adapted to local agriculture and taste profiles. To trace the roots of Chinese foodways, one must look back to traditional food systems before the early days of globalization.

Food and Environment in Early and Medieval China traces the development of the food systems that coincided with China's emergence as an empire. Before extensive trade and cultural exchange with Europe was established, Chinese farmers and agriculturalists developed systems that used resources in sustainable and efficient ways, permitting intensive and productive techniques to survive over millennia. Fields, gardens, semiwild lands, managed forests, and specialized agricultural landscapes all became part of an integrated network that produced maximum nutrients with minimal input—though not without some environmental cost. E. N. Anderson examines premodern China's vast, active network of trade and contact, such as the routes from Central Asia to Eurasia and the slow introduction of Western foods and medicines under the Mongol Empire. Bringing together a number of new findings from archaeology, history, and field studies of environmental management, Food and Environment in Early and Medieval China provides an updated picture of language relationships, cultural innovations, and intercultural exchanges.