First Thought: Conversations with Allen Ginsberg

«راه اشاره به وجود جهان این است که یک چیز را مستقیم و واضح ببینیم و آن را توصیف کنیم. . . . اگر چیزی را به عنوان نماد چیز دیگری ببینید، پس خود آن شی را تجربه نمی کنید، بلکه همیشه آن را به چیز دیگری در ذهن خود ارجاع می دهید. مثل این است که با یک نفر سر و کله بزنی و به دیگری فکر کنی.» —گینزبرگ در حال سخنرانی در کلاس نویسندگی خود در موسسه ناروپا، 1985

با «زوزه»، آلن گینزبرگ صدای نسل بیت شد. این صدایی بود که در برخی از شناخته‌شده‌ترین شعرهای زمان ما شنیده می‌شد - اما همچنین در تفسیر شیوا و گسترده گینزبرگ درباره ادبیات، آگاهی، و سیاست، و همچنین آثار خودش. بسیاری از چیزهایی که او برای گفتن داشت، در مصاحبه ها گفت و بسیاری از بهترین آنها برای اولین بار در این کتاب جمع آوری شده است. در اینجا با گینزبرگ روبرو می شویم که توضیح می دهد چگونه گفتار، به اندازه نوشتن و خواندن، و حتی شعر، یک عمل هنری است. فشار دادن به آرامی ازرا پاوند شکسته عاطفی در ونیز pensione در سال 1967. پاسخگویی به سوالات در U.C. لابی خوابگاه دیویس پس از بازدید از زندان ایالتی واکاویل در سال 1974. با پدرش لوئیس (همچنین شاعر) به طور طولانی در مورد شاعرانگی صحبت می کند و به تفصیل در مورد \"دیدگاه های بلیک\" خود. درگیر شدن با ویلیام باروز و نورمن میلر در طول یک کلاس نویسندگی: گینزبرگ با صراحت، بینش و دانش قابل توجهی در مورد خواندن و نوشتن، موسیقی و شهرت، دوستی ها و تأثیرات ادبی، و البته فرهنگ (یا ضد فرهنگ) و سیاست خود صحبت می کند. نسل. آلن گینزبرگ در گفتگو، آشکار، روشنگر و اغلب صرفاً سرگرم کننده، شاعر آمریکایی قرن بیستم است که قبلاً هرگز با او برخورد نکرده بودیم: کاملاً حاضر، با جزئیات کامل.

“The way to point to the existence of the universe is to see one thing directly and clearly and describe it. . . . If you see something as a symbol of something else, then you don't experience the object itself, but you're always referring it to something else in your mind. It's like making out with one person and thinking about another.” —Ginsberg speaking to his writing class at Naropa Institute, 1985

With “Howl” Allen Ginsberg became the voice of the Beat Generation. It was a voice heard in some of the best-known poetry of our time—but also in Ginsberg’s eloquent and extensive commentary on literature, consciousness, and politics, as well as his own work. Much of what he had to say, he said in interviews, and many of the best of these are collected for the first time in this book. Here we encounter Ginsberg elaborating on how speech, as much as writing and reading, and even poetry, is an act of art.

Testifying before a Senate subcommittee on LSD in 1966; gently pressing an emotionally broken Ezra Pound in a Venice pensione in 1967; taking questions in a U.C. Davis dormitory lobby after a visit to Vacaville State Prison in 1974; speaking at length on poetics, and in detail about his “Blake Visions,” with his father Louis (also a poet); engaging William Burroughs and Norman Mailer during a writing class: Ginsberg speaks with remarkable candor, insight, and erudition about reading and writing, music and fame, literary friendships and influences, and, of course, the culture (or counterculture) and politics of his generation. Revealing, enlightening, and often just plain entertaining, Allen Ginsberg in conversation is the quintessential twentieth-century American poet as we have never before encountered him: fully present, in pitch-perfect detail.