Fireflies: Memory, Identity, and Poetry

کرم شب تاب کتابی در مورد چگونگی نوشتن شعر می تواند به ما در کشف حافظه و هویت کمک کند، و همچنین کتاب شعری است که حافظه و هویت را بررسی می کند. این اثر نمونه‌ای از بورس تحصیلی «محدود» است که در «نیاز به تجدیدنظر» (2011، توسط همان نویسنده) حمایت می‌شود، که فضایی را در «پنجره‌ها و درهای» دنیای آکادمیک اشغال می‌کند، نه دقیقاً در یک زمینه، بلکه در « فضاها - بین جایی که درون و بیرون در هم می آمیزند. به دنبال این است که مرزهای بین معلم و نویسنده، منتقد و هنرمند، نویسنده و خواننده، و معلم و دانش‌آموز را به گونه‌ای که همه طرف‌ها از آن سود ببرند، به هم بزند. هدف Fireflies نوع متفاوتی از بورس تحصیلی است و امیدوار است راه های جدیدی را برای معلمان حرفه ای و آکادمیک ارائه دهد. بخش دوم کتاب یک متن کامل شعر است - کاوش خود نویسنده در مورد این ایده که افرادی که نوشتن را آموزش می دهند باید نویسنده هم باشند و اینکه شعر بیشتر کاری است که شما انجام می دهید تا چیزی که هستید. کتاب می‌گوید که ما باید شعر بنویسیم نه به خاطر موهبتی ذاتی برای آن، بلکه به این دلیل که کار نوشتن شعر برای ما خوب است و به ما کمک می‌کند خودمان را بهتر درک کنیم. کتابی است که به این امید نوشته شده است که کتاب های دیگری نوشته شود. شاید توسط شما «دیوید اوون با نشان دادن ارزش خواندن و نوشتن شعر، درک خود را از currere، ریشه برنامه درسی، به سطح جدیدی رسانده است. او استدلال می‌کند که نوشتن شعر «نگرش ماجراجویی» را در زندگی روزمره ایجاد می‌کند. همانطور که فصل اول او «Songs of Ourselves» نشان می‌دهد، همه ما می‌توانیم مال ویتمن باشیم اگر قلممان را برداریم تا آنچه را که در اطراف ما و همچنین در ما زندگی می‌کند جشن بگیریم. اوون این نظریه را با تقویمی از اشعار خود نشان می دهد که لحظات کوچک یخ زده فصول یک سال را به اشتراک می گذارد. تصاویر شاعرانه دیوید اوون که خاطراتش را با یورش به آسمان شب و کرم شب تاب و «فرکتال هایی که خدا می سازد» به هم پیوند می دهد، نشان می دهد که اگر کمی بیشتر «صدای بلوط» در کلماتمان ایجاد شود، می توان ارتباط عمیق ما با زمین را بازیابی کرد. – عروسک مری آسول، نویسنده The Mythopetics of Currere

Fireflies is a book about how writing poetry can help us explore memory and identity, and it is also a book of poetry that explores memory and identity. This work is an example of the “liminal” scholarship advocated in The Need for Revision (2011, by the same author), occupying a space in the academic world’s “windows and doorways,” not exactly in any one field but rather in the “spaces-between where the inside and outside commingle”; it seeks to trouble the boundaries between teacher and writer, critic and artist, writer and reader, and teacher and student in a way from which all parties might benefit. Fireflies aims for a different kind of scholarship, and hopes to offer new ways for teachers to be professional and academic. The second section of the book is a full-length poetry text— the author’s own exploration of the notions that people who teach writing should also be writers, and that poetry is more something you do than something you are. The book says we should write poems not because of some inborn gift for it, but because the act of writing poetry is good for us, and helps us understand ourselves better; it is a book written in the hopes that other books will be written. Maybe by you. “David Owen has taken his understanding of currere, the root of curriculum, to a new level with his demonstration of the value of reading and writing poetry. He argues that writing poetry develops an ‘attitude of adventure’ into everydayness. As his first chapter ‘Songs of Ourselves’ suggests, we all can be Whitman’s if we take up our pens to celebrate what lives around us as well as in us. Owen demonstrates this theory with a calendar of poems he wrote that share small frozen moments of the seasons of a year. Connecting his memories with forays into night skies and fireflies and ‘the fractals that God makes,’ David Owen’s poetic images suggest that our deep connection with Earth can be recovered if we let a little more ‘oak in the voice’ of our words.” – Mary Aswell Doll, author of The Mythopoetics of Currere