Fingernail Biting: Theory, Research and Treatment

همه سبک‌های حرکت و گفتار، ویژگی‌ها و عاداتی را نشان می‌دهند که مشخصه آنها به عنوان افراد است، اما در هیچ زمانی به طور مستقیم به فعالیت هدفمند آنها کمک نمی‌کند. بسیاری از اینها تجلی شخصیتی است که فرد ممکن است از آن بی خبر باشد یا حتی آن را گرامی بدارد و واکنش مطلوب یا خنثی دیگران را برانگیزد. برعکس، نمایش‌هایی مانند تیک‌های غیرارادی فاحش یا تشریفات اجباری باری بر دوش بیمار هستند و از نظر اجتماعی شرم‌آور یا نفرت‌انگیز هستند. اینها ممکن است تظاهرات یک اختلال عصبی اساسی تر یا محصول یادگیری ناسازگار عمیق باشد. جویدن ناخن در امتداد چنین طیفی موقعیت مرکزی را اشغال می کند. اگرچه ممکن است به عنوان یک ابزار کاهنده تنش یا سایر ابزارهای کاربردی عمل کند، اما تعداد کمی از ناخن‌جویان مایل به رهایی از این عادت نیستند، اما حذف آن مانند اعتیاد به سیگار، برایشان دشوار است. با این حال، نمی توان آن را از نظر روانپزشکی غیرطبیعی در نظر گرفت زیرا بسیاری از افراد ناخن جونده هیچ یک از صفات و علائم مشخصه اختلال روانی را نشان نمی دهند.

Everyone exhibits styles of movement and speech, traits and habits which are characteristic of them as people but do not contribute dir­ ectly to their purposeful activity at anyone time. Many of these will be expressions of personality of which the individual may be unaware or even cherish and which evoke a favorable or neutral response from others. Conversely, displays such as gross involuntary tics or compul­ sive rituals are a burden to the sufferer and are socially embarrassing or obnoxious. These may be manifestations of a more fundamental neurotic disorder or the product of deep-seated maladaptive learning. Nail-biting occupies a central position along such a spectrum. Al­ though it may serve as a tension-reducing or other functional device, few nail-biters would not wish to be rid of the habit but find it as difficult to eliminate as, say, an addiction to smoking. Even so, it cannot be considered abnormal in a psychiatric sense in that many nail-biters exhibit none of the traits and symptoms characteristic of mental disorder.