Financial Intermediation in Europe

دو مورد به طور جدی در دستور کار اقتصادی اروپا در دهه 1990 قرار داشت: ادغام بازار مالی و ایجاد یک ارز مشترک یا واحد. اولی قرار بود در سال 1992 (از طریق قانون بازار واحد با برخی انحرافات) محقق شود و دومی در 1 ژانویه 1999 به وجود آمد. واسطه گری مالی و به ویژه نقش بانکداری. 1.1 یکپارچگی مالی و پولی در اروپا تا اواسط دهه 1980، واسطه گری مالی اروپا، مانند سایر موارد «در ساحل» در دوره پس از جنگ، به طور گسترده با درجه نسبتاً بالایی از کنترل نظارتی متنوع و با محدودیت های فرامرزی مشخص می شد. (به عنوان مثال، در قالب کنترل های مبادله ای). این امر منجر به مدیریت نرخ بهره و تثبیت بازدهی بازار اصلی و همچنین محدودیت‌هایی در تخصص واسطه‌ها شد. از این رو، درک اینکه چرا قیمت c به ندرت دیده می شود، آسان بود. در این نوع محیط، بانک‌ها و سایر واسطه‌های مالی (OFIs) عمدتاً بر اساس شرایط غیر قیمتی رقابت می‌کردند - به عنوان مثال، از طریق گسترش شبکه‌های شعب. برنامه بازار واحد (SMP) که در سال 1986 راه‌اندازی شد، به روشی پیچیده با هدف تسطیح و باز کردن بازارهای داخلی اتحادیه اروپا (EU) در برابر رقابت نهادهای دیگر کشورهای عضو بود.

Two items were firmly on the European economic agenda in the 1990s: financial market integration and the creation of a common or single currency. The former was supposed to have been achieved in 1992 (via the Single Market Act, with some derogations), and the latter came into being on January 1, 1999. This study is concerned with a particular connection between the two themes, namely the process of financial intermediation and especially the role of banking. 1.1 Financial & Monetary Integration in Europe Up until the mid-1980s, European financial intermediation was, as else­ where 'on shore' in the post-war period, broadly characterised by a relatively high degree of diverse regulatory control and with cross-border restrictions (e.g., in the form of exchange controls). This resulted in the administration of interest rates and pegging of prime market yields, as well as restrictions on intermediary specialisation. Hence, it was easy to understand why price c ,etition was hardly ever seen. Within this kind of environment, banks and other financial intermediaries (OFIs) competed mainly on non-price terms - for example, through the expansion of branch networks. The Single Market Programme (SMP),l launched in 1986, was in a com­ plex way intended to level out and open up the domestic markets of the European Union (EU) to competition from entities in other Member States.