Final Cut: Art, Money, and Ego in the Making of Heaven's Gate, the Film that Sank United Artists

دروازه بهشت احتمالاً بحث‌شده‌ترین و کمتر دیده‌شده‌ترین فیلم در تاریخ سینمای مدرن است. شهرت آن به قدری زیاد است که عنوان آن به یک اصطلاح عمومی برای فاجعه، برای منیت شایع، برای سوءمدیریت حماسی، برای اسراف بی مورد تبدیل شده است. همچنین این فیلمی بود که یکی از استودیوهای بزرگ هالیوود - یونایتد آرتیستز - شرکتی که در سال 1919 توسط داگلاس فیربنکس، مری پیکفورد، دی. دبلیو. گریفیث و چارلی چاپلین تأسیس شد، از بین برد. استیون باخ در زمان فیلمبرداری دروازه بهشت معاون ارشد و رئیس تولید جهانی United Artists بود و به غیر از کارگردان و تهیه کننده، تنها فردی بود که شاهد تکامل فیلم از ابتدا تا پایان. او با ترکیب شوخ طبعی، حکایت های خارق العاده و دیدگاه تاریخی، کتابی برجسته در مورد هالیوود و مردم آن تولید کرده است و با این کار، داستان پوچی انسانی را روایت می کند که باعث افتخار چاپلین می شد.

Heaven's Gate is probably the most discussed, least seen film in modern movie history. Its notoriety is so great that its title has become a generic term for disaster, for ego run rampant, for epic mismanagement, for wanton extravagance. It was also the film that brought down one of Hollywood’s major studios—United Artists, the company founded in 1919 by Douglas Fairbanks, Mary Pickford, D. W. Griffith, and Charlie Chaplin. Steven Bach was senior vice president and head of worldwide production for United Artists at the time of the filming of Heaven's Gate, and apart from the director and producer, the only person to witness the film’s evolution from beginning to end. Combining wit, extraordinary anecdotes, and historical perspective, he has produced a landmark book on Hollywood and its people, and in so doing, tells a story of human absurdity that would have made Chaplin proud.