Film Criticism, the Cold War, and the Blacklist: Reading the Hollywood Reds

نقد فیلم، جنگ سرد، و فهرست سیاهبه بررسی استقبال طولانی مدت از چندین فیلم کلیدی آمریکایی که در دوره پس از جنگ اکران شدند، با تمرکز بر دو لنز اصلی انتقادی مورد استفاده در تفسیر این فیلم ها می پردازد. فیلم: تبلیغاتی و تمثیلی. این فیلم‌ها که در پاسخ به جلسات استماع کمیته فعالیت‌های غیرآمریکایی مجلس نمایندگان آمریکا (HUAC) که منجر به فهرست سیاه هالیوود شد، تولید شد، پیام ایدئولوژیک و اثربخشی شعاری این فیلم‌ها اغلب به دلیل مشکلات ذاتی در نمایش‌پردازی شخصیت‌های شرور که توسط افکار و اعتقادات آنها تعریف می‌شد، مخدوش شد. سیستم ها به جای اقدامات آنها. در حالی که فیلم‌های تبلیغاتی ضد کمونیستی توصیه‌های صریح سیاسی را ارائه می‌کردند، تمثیل وسیله مطلوب برای اظهار نظر سیاسی پنهان یا پنهان در بسیاری از رویه‌های پلیسی، فیلم‌های تاریخی، وسترن‌ها و فیلم‌های علمی تخیلی بود. جف اسمیت روشی را بررسی می‌کند که اکتشافی‌های خاص، مانند در دسترس بودن ذهنی نمونه‌ها و تأثیرات کادربندی، منتقدان را تشویق می‌کند تا عناصر فیلمی را با رویدادها، افراد و سیاست‌های تاریخی همزمان تطبیق دهند. در ترسیم توسعه این خوانش‌های خاص، نقد فیلم، جنگ سرد، و فهرست سیاه دارای مطالعات موردی بسیاری از عناوین متعارف جنگ سرد، از جمله تهدید سرخ، در اسکله، لباس، ظهر بالا، و هجوم قاپندگان بدن.

Film Criticism, the Cold War, and the Blacklist examines the long-term reception of several key American films released during the postwar period, focusing on the two main critical lenses used in the interpretation of these films: propaganda and allegory. Produced in response to the hearings held by the House Committee on Un-American Activities (HUAC) that resulted in the Hollywood blacklist, these films’ ideological message and rhetorical effectiveness was often muddled by the inherent difficulties in dramatizing villains defined by their thoughts and belief systems rather than their actions. Whereas anti-Communist propaganda films offered explicit political exhortation, allegory was the preferred vehicle for veiled or hidden political comment in many police procedurals, historical films, Westerns, and science fiction films. Jeff Smith examines the way that particular heuristics, such as the mental availability of exemplars and the effects of framing, have encouraged critics to match filmic elements to contemporaneous historical events, persons, and policies. In charting the development of these particular readings, Film Criticism, the Cold War, and the Blacklist features case studies of many canonical Cold War titles, including The Red Menace, On the Waterfront, The Robe, High Noon, and Invasion of the Body Snatchers.