Field Marshal Earl Haig

داگلاس هیگ احتمالاً بحث برانگیزترین چهره در تاریخ نظامی بریتانیا است. هیچ فرمانده قبلی تا به حال بر چنین تلفات عظیمی نظارت نکرده بود. در سال 1917 هیگ بزرگترین ارتشی را که بریتانیا تا به حال وارد میدان شده بود، بر عهده داشت. بیش از دو میلیون مرد وحشت‌های جنگ جهانی اول هنوز هم تخیل را متحیر می‌کند و رسیدن به ارزیابی آرام از هیگ را برای خواننده معمولی تقریباً غیرممکن می‌سازد، به‌ویژه که نظرات مورخان نظامی و زندگی‌نامه‌نویسان بسیار متفاوت بوده است. منتقدان او را به‌عنوان قصابی محکوم کردند که کشتار جمعی را تایید کرد، در حالی که نویسندگان دلسوز او را به‌عنوان یک حرفه‌ای خوش صدا نشان داده‌اند که در مواجهه با یک کار تقریبا غیرممکن به طرز شگفت‌آوری خوب عمل می‌کند. بیوگرافی جدید فیلیپ وارنر از هیگ نه مداحی است و نه محکوم. هدف آن ارزیابی عینی وظیفه هیگ و میزان موفقیت اوست. با این کار، وارنر پیشرفت مردی را دنبال می‌کند که در ابتدای زندگی حرفه‌ای‌اش برای معاصرانش صرفاً یک افسر جوان بی‌نظیر و کوشا به نظر می‌رسید، اما تبدیل به یک رهبر یا خودکنترلی آهنین شد که بر ارتشی که در طاقت‌فرساترین جنگ پیروز شد، ریاست می‌کرد. تاریخ.

Douglas Haig is probably the most controversial figure in British military history. No previous commander ever oversaw such enormous casualties. By 1917 Haig commanded the largest army Britain had ever put into the field; over two million men. The horrors of the First World War still stun the imagination and make it almost impossible for the ordinary reader to reach a calm appraisal of Haig, particularly since opinions among military historians and biographers have varied widely. He has been condemned by critics as a butcher who condoned mass slaughter, while sympathetic writers have shown him as a sound professional who did astonishingly well when faced with a virtually impossible task. Philip Warner's new biography of Haig's is neither a eulogy nor a condemnation. It sets out to assess objectively the task Haig faced and what measure of success he achieved. In so doing Warner traces the development of a man who at the outset of his career seemed to his contemporaries merely an undistinguished, industrious junior officer, but became a leader or iron self-control who presided over the army that won the most gruelling war in history.