Feyerabend and Scientific Values: Tightrope-Walking Rationality

هر فیلسوف علم و هر دانشجوی فلسفه علم نام پل فایرابند را شنیده است: شمایل شکاری که ظاهراً ادعا می کرد که علم عقلانی و عینی نیست، بلکه با آنارشیسم، نسبی گرایی، ذهنیت گرایی و قدرت مشخص می شود. در این کتاب استدلال شده است که این تصویر از فایرابند نادرست است. اگرچه فایرابند یک شمایل شکن بود، اما فلسفه ویرانگر او نیز خلاقانه بود. فایرابند عمیقاً از نظریه خاصی در مورد عقلانیت علمی که در اینجا با عنوان «عقل گرایی» شناخته می شود - که به عنوان کاربرد الگوریتمی قواعد جهانی، ضروری و زمانی مشخص می شود - انتقاد کرد، اما او ایده عقلانیت علمی را به طور کامل رد نکرد. استدلال می‌شود که فایرابند به طور ضمنی از یک نظریه جایگزین عقلانیت حمایت می‌کند که در اینجا عقلانیت طناب زنی نامیده می‌شود، که به عنوان تعادل حساس به بافت ارزش‌های ذاتاً آشتی‌ناپذیر توصیف می‌شود.
نیمه اول کتاب به سوءتفاهم‌های ریشه‌دار فلسفه فایرابند می‌پردازد که در اثر عدم توجه به هدف انتقادات فایرابند به وجود آمده است. نیمه دوم کتاب عناصر مثبتی را که در کار فایرابند یافت می‌شود گرد هم می‌آورد و این عناصر را به عنوان یک مفهوم جایگزین منسجم از عقلانیت علمی ارائه می‌کند.

Every philosopher of science, and every student of the philosophy of science, has heard of Paul Feyerabend: the iconoclast who supposedly asserted that science is not rational, nor objective, but is characterised by anarchism, relativism, subjectivism and power. In this book it is argued that this picture of Feyerabend is false. Though Feyerabend was an iconoclast, his destructive philosophy was also creative. Feyerabend was deeply critical of a particular theory of scientific rationality, herein labelled 'Rationalism' - characterised as the algorithmic application of universal, necessary, atemporal rules - but he did not completely reject the idea of scientific rationality. It is argued that Feyerabend implicitly supported an alternative theory of rationality, herein labelled tightrope-walking rationality, characterised as the context-sensitive balancing of inherently irreconcilable values.
The first half of the book deals with the entrenched misunderstandings of Feyerabend's philosophy that have arisen through a lack of appreciation of the target of Feyerabend's criticisms. The second half of the book brings together the positive elements to be found in Feyerabend's work, and presents these elements as a coherent alternative conception of scientific rationality.