Fevered Lives: Tuberculosis in American Culture since 1870

دو تصویر قطبی از وضعیت پزشکی یکسان را در نظر بگیرید: کامیل رنگ پریده و شکننده که روی تخت در یک سالن ویکتوریایی پوشیده شده است، لکه کوچکی از خون را بر روی بالش توری سفید خود سرفه می کند، و یک مرد فقیر بدبخت در یک فلاپخانه بووری که در حال پخش شدن است. یک عفونت وحشتناک و کشنده اکنون کاترین اوت شرح می دهد که چگونه در یک قرن یک رنج عاشقانه و مبهم روح به بیماری تبدیل شد که سلامت عمومی و نظم مدنی را تهدید می کرد. او به طور متقاعدکننده ای استدلال می کند که هیچ هویت ثابتی برای بیماری در طول زمان وجود نداشت، هیچ سل "هسته ای".

آنچه ما امروزه به عنوان سل ریوی می دانیم برای یک پزشک یا بیمار در اواخر قرن نوزدهم تا حد زیادی نامفهوم بود. اگرچه از نظر پزشکی این دو اصطلاح یک بیماری ریه را توصیف می‌کنند، اوت نشان می‌دهد که «سل» و «مصرف» به‌طور متمایز توسط کارکنان بهداشتی غیرمتخصص و حرفه‌ای تشخیص داده شده، تعریف شده و درمان شده‌اند. اوت تغییر از دنیای ماقبل صنعتی در سال 1870 را نشان می دهد، که در آن مصرف عمدتاً به عنوان یک بیماری طبقه متوسط ​​تصور می شد که فضیلت، معنویت و جوانمردی را به فرد مبتلا اعطا می کرد، به دنیای فراصنعتی امروز، که در آن. سل به عنوان یک دشمن میکروسکوپی دیده می شود که در یک میدان نبرد شهری می جنگد و عمدتاً به فقرا و بیماران مبتلا به ایدز حمله می کند.

تمرکز اوت تغییر تعریف بیماری در دوره‌ها و محیط‌های مختلف تاریخی است. او به بررسی تله‌های بیرونی آن می‌پردازد، از علائمی که پزشکان انتخاب می‌کنند (چه رنگ پریده یا یک سل در ظرف) تا اهمیت شرایط اقتصادی و اجتماعی بیمار. اوت با تأکید بر فرهنگ مادی بیماری - لوازم پزشکی، تبلیغات برای درمان های استراحت دوردست، ایوان های مریض در فضای باز، و بانوج های نامعتبر - بینشی در مورد درک مردم از بیماری و نحوه مبارزه با آن ارائه می دهد. زندگی های تب دار بر معانی در حال تغییر مصرف/سل در یک تاریخ فرهنگی فوق العاده خواندنی تاکید می کند.

Consider two polar images of the same medical condition: the pale and fragile Camille ensconced on a chaise in a Victorian parlor, daintily coughing a small spot of blood onto her white lace pillow, and a wretched poor man in a Bowery flophouse spreading a dread and deadly infection. Now Katherine Ott chronicles how in one century a romantic, ambiguous affliction of the spirit was transformed into a disease that threatened public health and civic order. She persuasively argues that there was no constant identity to the disease over time, no "core" tuberculosis.

What we understand today as pulmonary tuberculosis would have been largely unintelligible to a physician or patient in the late nineteenth century. Although medically the two terms described the same disease of the lungs, Ott shows that "tuberculosis" and "consumption" were diagnosed, defined, and treated distinctively by both lay and professional health workers. Ott traces the shift from the pre-industrial world of 1870, in which consumption was conceived of primarily as a middle-class malaise that conferred virtue, heightened spirituality, and gentility on the sufferer, to the post-industrial world of today, in which tuberculosis is viewed as a microscopic enemy, fought on an urban battleground and attacking primarily the outcast poor and AIDS patients.

Ott's focus is the changing definition of the disease in different historical eras and environments. She explores its external trappings, from the symptoms doctors chose to notice (whether a pale complexion or a tubercle in a dish) to the significance of the economic and social circumstances of the patient. Emphasizing the material culture of disease--medical supplies, advertisements for faraway rest cures, outdoor sick porches, and invalid hammocks--Ott provides insight into people's understanding of illness and how to combat it. Fevered Lives underscores the shifting meanings of consumption/tuberculosis in an extraordinarily readable cultural history.