Feminist Literacies, 1968-75

در اواخر دهه 1960 و اوایل دهه 1970، زنان عادی وابسته به جنبش زنان مسئول انفجار واقعی نشریات، شعر، و مانیفست‌ها و همچنین اجراهایی بودند که برای حمایت از آموزش "خودت انجام بده" و افزایش آگاهی. کاترین تامز فلانری درباره این ریزش و آموزش گروهی، طوفان فکری، و فعالیت خلاقانه ای که آن را پرورش داد به عنوان تجلی سواد فمینیستی کاملاً جدا از برنامه های مطالعات زنان در دانشگاه ها یا فعالیت های سیاسی در مقیاس بزرگ فمینیسم موج دوم بحث می کند. این آثار جدید به دنبال شکستن موانع سنتی مانند دوگانگی نویسنده/خواننده یا دانش‌آموز/معلم، جایگزین‌های جدلی برای اشکال استدلالی که به‌طور سنتی برای ساکت کردن زنان استفاده می‌شد، ایجاد کردند و فضایی برای صداهای تازه ایجاد کردند. سواد فمینیستی این شیوه های ادبی و آموزش های ادبی واقعاً رادیکال فمینیستی را که در دوره کوتاهی از نوسانات و امید شکوفا شد، بررسی می کند.

In the late 1960s and early 1970s, ordinary women affiliated with the women's movement were responsible for a veritable explosion of periodicals, poetry, and manifestos, as well as performances designed to support "do-it-yourself" education and consciousness-raising. Kathryn Thoms Flannery discusses this outpouring and the group education, brainstorming, and creative activism it fostered as the manifestation of a feminist literacy quite separate from women's studies programs at universities or the large-scale political workings of second-wave feminism. Seeking to break down traditional barriers such as the dichotomies of writer/reader or student/teacher, these new works also forged polemical alternatives to the forms of argumentation traditionally used to silence women, creating a space for fresh voices. Feminist Literacies explores these truly radical feminist literary practices and pedagogies that flourished during a brief era of volatility and hope.