Femicide, Gender and Violence: Discourses and Counterdiscourses in Italy

این کتاب با تحلیل اینکه چگونه این پارادایم در ایتالیا از زمانی که اصطلاح فمینیستی «femminicidio» یا «زن‌کشی» در جریان انتخابات عمومی سال 2013 وارد جریان اصلی رسانه‌ها شد، در ایتالیا عادی شده است، خوانش‌های جنسیتی خشونت را زیر سوال می‌برد. همچنین بر گفتمان های اعتراضی از سوی فعالان خانواده، مبارزان حقوق مردان و گروه های پدران مطلقه روشن می شود. دو ضد گفتمان ظهور می کند. اولی چیزی است که نویسنده آن را «روایت ایدئولوژیکی» می‌نامد، که گفتمان‌هایی که حول مقوله مفهومی «جنسیت» ساخته شده‌اند، بازنمایی‌های ساده‌گرایانه روابط بین زن و مرد را عادی می‌کنند. دومی «گفتمان خشونت زنانه» است که روابط متجاوز و قربانی را که کمتر به نمایش گذاشته شده اند روشن می کند و بازنمایی های غالب زنانگی و مردانگی را اصلاح می کند. نویسنده استدلال می کند که ادغام این دو گفتمان در بحث های عمومی به تطبیق مجدد پیچیدگی و ابعاد بیولوژیکی روابط (خشونت آمیز) بین زن و مرد کمک می کند، که اغلب تحت الشعاع دیدگاه های جنسیتی/فمینیستی قرار می گیرد. او نتیجه می گیرد که به این ترتیب می توانیم به مسائل اجتماعی نادیده گرفته شده بپردازیم که به خشونت فراتر از جنسیت کمک می کند. این کتاب تامل برانگیز برای دانشجویان و محققان جامعه شناسی، مطالعات گفتمان انتقادی و جنسیت جذاب خواهد بود.

This book questions gendered readings of violence by analyzing how this paradigm has become normalized in Italy since the feminist term ‘femminicidio’, or ‘femicide’, entered the mainstream media during the 2013 general election. It also sheds light on discourses of contestation on the part of family activists, men’s rights campaigners and divorced fathers’ groups. Two counter-discourses emerge. The first is what the author terms an ‘ideology narrative’, for which discourses built around the conceptual category of ‘gender’ normalize simplistic representations of relationships between men and women. The second is a ‘female violence discourse’, which sheds light on under-represented aggressor-victim relations and modifies dominant representations of femininity and masculinity. The author argues that integrating these two discourses into public debates helps to reappropriate the complexity and biological dimensions of (violent) relationships between men and women, often overshadowed by gender/feminist perspectives. In this way, she concludes, we can address neglected social issues that contribute to violence beyond gender. This thought-provoking book will appeal to students and scholars of sociology, critical discourse studies and gender.