Female Imprisonment: An Ethnography of Everyday Life in Confinement

این کتاب بازتابی است بر ماهیت حبس که توسط زندانیان به عنوان زندگی روزمره تجربه می شود. معانی، اهداف و پیامدهای مربوط به گذراندن هر روز در زندان را بررسی می کند. حبس زنان نتیجه یک مطالعه قوم نگارانه است که در یک زندان کوچک واقع در جنوب پرتغال انجام شده است و فرویس از داده ها برای تجزیه و تحلیل چگونگی صحبت زنان زندانی در مورد زندگی، جنایات و انتظارات خود استفاده می کند. این کار بسیار مهم است که بررسی می‌کند که این زنان چگونه زندان را در نظر می‌گیرند: به جای اینکه در درجه اول یک مکان حبس برای اعمال مجازات باشد، می‌تواند به همان اندازه مکانی برای دگرگونی باشد که آنها را قادر می‌سازد تا احساس خود را بازیابند. از تحقیقات عمیق قوم نگاری شامل تعامل نزدیک با جمعیت زندان، که در آن زندانیان تاریخ زندگی خود را با فقر، خشونت، و سوء استفاده (چه به عنوان قربانی، چه به عنوان عامل یا هر دو) ارائه می کنند، فرویس مشاهده می کند که ایده سنتی "انجام دادن زمان، به معنای تجربه‌ای سخت، سرکوب‌کننده یا محدودکننده، به‌طور متناقضی به «وقت داشتن» تبدیل می‌شود - تجربه‌ای از خودآگاهی گسترده، بازسازی هویت یا حتی رهایی. در نهایت، این مطالعه جذاب و دلسوزانه، اظهارات مرسوم را در مورد تأثیر زندان ها بر افرادی که در معرض حبس هستند، زیر سوال می برد و به چالش می کشد، و به این ترتیب برای محققان و دانشجویان رشته کیفری و نظام عدالت کیفری بسیار جالب خواهد بود.

This book is a reflection on the nature of confinement, experienced by prison inmates as everyday life. It explores the meanings, purposes, and consequences involved with spending every day inside prison. Female Imprisonment results from an ethnographic study carried out in a small prison facility located in the south of Portugal, and Frois uses the data to analyze how incarcerated women talk about their lives, crimes, and expectations. Crucially, this work examines how these women consider prison: rather than primarily being a place of confinement designed to inflict punishment, it can equally be a place of transformation that enables them to regain a sense of selfhood. From in-depth ethnographic research involving close interaction with the prison population, in which inmates present their life histories marked by poverty, violence, and abuse (whether as victims, as agents, or both), Frois observes that the traditional idea of “doing time”, in the sense of a strenuous, repressive, or restrictive experience, is paradoxically transformed into “having time” – an experience of expanded self-awareness, identity reconstruction, or even of deliverance. Ultimately, this engaging and compassionate study questions and defies customary accounts of the impact of prisons on those subjected to incarceration, and as such it will be of great interest for scholars and students of penology and the criminal justice system.