Feierabend?: Von der Zukunft ohne Arbeit zur Arbeit mit Zukunft

در آستانه قرن بیست و یکم، ما با تعدادی از حقایق ناراحت کننده روبرو هستیم: جامعه کارگری قدیمی مرده است. آرمان اشتغال کامل منسوخ شده است. فروش کار آغاز می شود. پایان یافتن. بیرون از. بر فراز. بدون کار چه کنیم؟ و بعدش چی؟ عنوان کتاب دو معنا دارد، امید می دهد، اما شخصیت گیوتین را نیز دارد: پایان کار، اقتصاد سایه بی پایان. شبح جهانی شدن جهان غرب را فراگرفته است. کار در حال مهاجرت است، جامعه صنعتی در حال از بین رفتن است. از هر 9 اروپایی یک نفر بیکار است که نیمی از آنها بیش از یک سال است. در آغاز دهه 1980، محقق اجتماعی اتریشی، ماری جی آهودا، از کل جهان غرب پرسید: «یک فرد چقدر به کار نیاز دارد؟» امروز این سوال بازتر از همیشه مطرح است. جوامع صنعتی غرب با بزرگترین چالش خود در صد سال اخیر روبرو هستند: مدل کاری آینده آنها باید شبیه "فرمول 20 تا 80" (هانس پیتر مارتین / هارالد شومان) باشد که طبق آن تنها بیست درصد از جمعیت این کار را انجام خواهند داد. کار مزد بگیر در آستانه هزاره سوم، «انتقال به جامعه اوقات فراغت» (BUND) تداعی می شود که هشتاد درصد باقیمانده «تفریح ​​سرگرمی» (ZBIGNIEW BRZEZINSK/)، «مکدونالدیزاسیون» (جورج ریتزر) هستند. ) یا \"استعمار دیزنی" (BENJAMIN R. BARBER). خاطرات رمان علمی تخیلی جورج اورول "1984" بیدار می شود که طبق آن اکثریت قریب به اتفاق مردم زندگی خود را فقط با نگرانی در مورد خانه و فرزندان، اختلافات کوچک با همسایگان، سینما، فوتبال، آبجو و مهمتر از همه قمار پر می کنند. آینده اینگونه نیست و نباید در قرن آینده پایان یابد.

An der Schwelle zum 21. Jahrhundert werden wir mit einer Reihe unbeque­ mer Wahrheiten konfrontiert: Die alte Arbeitsgesellschaft ist tot. Das Leitbild der Vollbeschäftigung ist überholt. Der Ausverkauf der Arbeit beginnt. Schluß. Aus. Vorbei. Was machen wir ohne Arbeit? Und was kommt da­ nach? Der Buchtitel ist doppeldeutig, läßt hoffen, hat aber auch Fallbeil­ Charakter: Ende der Arbeit, Schattenwirtschaft ohne Ende. Das Gespenst der Globalisierung geht um in der westlichen Welt. Die Arbeit wandert aus, die Industriegesellschaft verschwindet. Jeder neunte Europäer ist ohne Arbeit, die Hälfte davon bereits seit mehr als einem Jahr. "Wieviel Arbeit braucht der Mensch?" fragte schon Anfang der achtziger Jahre die österreichische Sozialforscherin MARIE J AHODA die gesamte westl- che Welt. Diese Frage ist heute offener denn je. Die westlichen Industrie­ geseIlschaften stehen vor ihrer größten Herausforderung seit hundert Jahren: Ihr Arbeitsmodell der Zukunft soll der "Formel 20 zu 80" (HANS-PETER MARTIN/HARALD SCHUMANN) gleichen, wonach nur mehr zwanzig Prozent der Bevölkerung eine bezahlte Arbeit bekommen. An der Schwelle zum drit­ ten Jahrtausend wird der "Übergang zur Freizeitgesellschaft" (BUND) her­ aufbeschworen, der den übrigen achtzig Prozent "Tittytainment" (ZBIGNIEW BRZEZINSK/), "McDonaldisierung" (GEORGE RITZER) oder "Disney-Ko­ lonialisierung" (BENJAMIN R. BARBER) beschert. Erinnerungen an GEORGE ORWELLS Zukunftsroman ,,1984" werden wach, wonach die überwiegende Mehrheit der Bevölkerung ihr Leben nur noch mit der Sorge um Heim und Kinder, kleinlichen Streitigkeiten mit Nachbarn, Kino, Fußball, Bier und vor allem Glücksspielen ausfüllen werde . . . So wird und so darf die Zukunft im nächsten Jahrhundert nicht enden.