دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: First Edition
نویسندگان: David Joselit
سری:
ISBN (شابک) : 0262101203, 9780262101202
ناشر:
سال نشر: 2007
تعداد صفحات: 113
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 7 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Feedback: Television against Democracy به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب بازخورد: تلویزیون علیه دموکراسی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
در دنیایی که سیاست از طریق تصاویر انجام میشود، میتوان از ابزارهای تاریخ هنر برای به چالش کشیدن حوزه خصوصیشده ضد دموکراتیک تلویزیون آمریکا استفاده کرد. تلویزیون آمریکا مظهر یک پارادوکس است: این یک شبکه ارتباطی عمومی با مالکیت خصوصی و اداره می شود که اکثر شهروندان نمی توانند جز به عنوان تماشاگر منفعل در آن شرکت کنند. تلویزیون تصویری از جامعه ایجاد میکند و در عین حال از شکلگیری پیوندهای اجتماعی واقعی جلوگیری میکند، زیرا در پشت تبادل نظرات شبیهسازی شدهاش، یک ساختار شرکتی بسیار متمرکز نهفته است که عمیقاً ضد دموکراتیک است. دیوید جوسلیت در بازخورد، حوزه عمومی خصوصیسازی شده تلویزیون را توصیف میکند و تاکتیکهایی را که توسط هنرمندان و فعالان رسانهای در دهههای 1960 و 1970 برای باز کردن مدار بسته آن ایجاد شد، بازگو میکند. چهره هایی که جوسلیت کارشان را بررسی می کند - از جمله نام جون پیک، دان گراهام، جوآن جوناس، ابی هافمن، اندی وارهول و ملوین ون پیبلز - مداخلات سیاسی را در مدار بسته تلویزیون به صحنه بردند. جوسلیت سه نوع رویداد تصویری را شناسایی میکند: بازخورد، که میتواند هم نویز غیرفعالکننده باشد و هم پاسخ منطقی - مانند زمانی که ابی هافمن با شیرین کاریهای پر زرق و برقی که به رسانهها میرفت، زمان تلویزیون را برای یپیها ربود. ویروس تصویر، که به طور انگلی تکثیر میشود، سیستمها را متجاوز، تغییر میدهد و حتی مسدود میکند - مانند نوارهای ویدئویی و نصبهای سنتز Nam June Paik. و آواتار، شکلی شبه تخیلی از هویت که در دسترس هر کسی است، که می تواند به عنوان یک بازیگر سیاسی عمل کند - مانند اختراع ملوین ون پیبلز از Sweetback Sweetback، یک قهرمان آفریقایی-آمریکایی که برای مخاطبان گسترده ای جذاب بود و سبک های سیاه را تحت تأثیر قرار داد. کنشگری قدرت Joselit می نویسد که این استراتژی ها امروزه در دنیایی که مدارهای اطلاعاتی متداخل تلویزیون و اینترنت فرصت های متفاوتی را برای مشارکت دموکراتیک ارائه می دهد، ارزشمند باقی می مانند. Joselit در بازخورد، چنین رویدادهای تصویری اواسط قرن را با استفاده از رویهها و مقولههای تاریخ هنر تحلیل میکند. به عنوان مثال، عبارت معکوس شکل/زمین برای ارزیابی کنش های بازنمایی در رسانه های مختلف - از جمله رسانه سیاسی- استفاده می شود. جوسلیت استدلال می کند که در دنیای تلویزیونی، جایی که دموکراسی از طریق تصاویر انجام می شود، تاریخ هنر ظرفیت تبدیل شدن به یک علم سیاسی را دارد.
In a world where politics is conducted through images, the tools of art history can be used to challenge the privatized antidemocratic sphere of American television. American television embodies a paradox: it is a privately owned and operated public communications network that most citizens are unable to participate in except as passive specators. Television creates an image of community while preventing the formation of actual social ties because behind its simulated exchange of opinions lies a highly centralized corporate structure that is profoundly antidemocratic. In Feedback, David Joselit describes the privatized public sphere of television and recounts the tactics developed by artists and media activists in the 1960s and 1970s to break open its closed circuit. The figures whose work Joselit examines--among them Nam June Paik, Dan Graham, Joan Jonas, Abbie Hoffman, Andy Warhol, and Melvin Van Peebles--staged political interventions within television's closed circuit. Joselit identifies three kinds of image-events: feedback, which can be both disabling noise and rational response--as when Abbie Hoffman hijacked television time for the Yippies with flamboyant stunts directed to the media; the image-virus, which proliferates parasitically, invading, transforming, and even blocking systems--as in Nam June Paik's synthesized videotapes and installations; and the avatar, a quasi-fictional form of identity available to anyone, which can function as a political actor--as in Melvin Van Peebles's invention of Sweet Sweetback, an African-American hero who appealed to a broad audience and influenced styles of Black Power activism. These strategies, writes Joselit, remain valuable today in a world where the overlapping information circuits of television and the Internet offer different opportunities for democratic participation. In Feedback, Joselit analyzes such midcentury image-events using the procedures and categories of art history. The trope of figure/ground reversal, for instance, is used to assess acts of representation in a variety of media--including the medium of politics. In a televisual world, Joselit argues, where democracy is conducted through images, art history has the capacity to become a political science.