دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: James C. Kriesel
سری:
ناشر: University of Notre Dame
سال نشر: 2008
تعداد صفحات: 372
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 2 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Favole, parabole, istorie: The genealogy of Boccaccio’s theory of allegory به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب فاول، سهمی، تاریخ: تبارشناسی نظریه تمثیل بوکاچیو نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
این مطالعه معتقد است که تمثیل کلید درک شاعرانه و نظریه ادبی بوکاچیو است. بوکاچیو یا داستانهای تمثیلی مانند آمتو، آموروسا ویژن، یا بوکلیکوم کارمن مینوشت، یا نقش تمثیل را در نشانهشناسی ادبیات نظریهپردازی میکرد، مثلاً در Trattatello درباره دانته و Genealogie deorum gentilium. علیرغم علاقه بوکاچیو به تمثیل، درک نشده است که تمثیل بنیادی برای برداشت بوکاچیو از ادبیات است. به طور سنتی، محققان بوکاچیو را اولین نویسنده «رئالیست» ایتالیایی میدانند که مفاهیم سادهگرایانه خدا، الهیات و تمثیل قرون وسطی را نقد کرد. این پایاننامه درک بوکاچیو از تمثیل را در پی دفاعهای اولیه انسانی از ادبیات کلاسیک و ارزشگذاری دانته از داستانهای بومی ارزیابی میکند. فصل های 1-2 تمثیل را در نظریه ادبی قرون وسطی زمینه سازی می کند. بحثهای قرون وسطایی درباره تمثیل دو سؤال را مطرح کرد: چه متون تمثیلی هستند و چگونه تمثیلی هستند؟ فصل 3 پیشنهاد میکند که بوکاچیو اوج نظریه ادبی قرون وسطی را نشان میدهد، زیرا او نظریهای درباره تمثیل ایجاد میکند که به طور جهانی برای همه متون قابل استفاده است. بوکاچیو به جای اولویت دادن به نشانهشناسی تاریخی و مجازی کتاب مقدس بر داستان، پیشنهاد میکند که همه متون و ادبیات به یک اندازه تمثیلی هستند و بنابراین حقایق مشابهی را بیان میکنند و ارزش مشابهی دارند. نظریه ادبی تمثیلی بوکاچیو به او اجازه میدهد تا انسجام نوشتههای متنوع خود را توجیه کند، پروژههای فرهنگی ایتالیایی و لاتینی دانته و پترارک را ترکیب کند، و داستانهای سکولار را ارزشگذاری کند. فصل 4 به استفاده تمثیلی بوکاچیو از اروتیک در بینش آمتو و آموروسا می پردازد. داستانهای اولیه بوکاچیو با نشانهشناسی ادبی بهعنوان یک سیستم در نوع خود آزمایش میکنند، بدون اینکه توسط الهیات یا فلسفه توجیه شوند. در مناظره با دانته، که داستانش در ارتباط با پیشفرض و متافیزیک کتاب مقدس، نمادی از اروتیک ایدهآل، دلالت بوکاچیو در رابطه با امر واقعی و فیزیکی، که با اروتیک دنیوی نمادین است. فصل 5 پیشنهاد میکند که کورباچیو بوکاچیو بهعنوان یک ابزار اویدین برای خوانندگانی که به صورت تمثیلی نمیخوانند عمل میکند. بر اساس ارتباط مرثیه ای که در نوشته های عاشقانه اووید ایجاد شده است، بین دوست داشتن، خواندن و نوشتن، کورباچیو از نفرت به عنوان استعاره ای برای خوانش تحت اللفظی زنان و ادبیات استفاده می کند. نتیجه گیری به طور مختصر به تمثیل در دکامرون می پردازد.
This study maintains that allegory is the key to understanding Boccaccio’s poetics and literary theory. Boccaccio either composed allegorical fictions such as the Ameto, Amorosa visione, or Buccolicum carmen, or he theorized allegory’s role in literature’s semiotics, for example in his Trattatello on Dante and in the Genealogie deorum gentilium. Despite Boccaccio’s interest in allegory, it has not been understood that allegory is foundational for Boccaccio’s conception of literature. Traditionally, scholars have considered Boccaccio to be the first Italian “realist” author, who criticized simplistic notions of God, theology, and medieval allegory. This thesis reevaluates Boccaccio’s understanding of allegory in the wake of proto-Humanist defenses of classical literature and Dante’s valorization of vernacular fiction. Chapters 1-2 contextualize allegory within medieval literary theory. Medieval debates about allegory turned on two questions: what texts are allegorical and how are they allegorical? Chapter 3 suggests that Boccaccio represents the culmination of medieval literary theory because he develops a theory of allegory universally applicable to all texts. Rather than prioritize the historical and figural semiotics of the Bible over fiction, Boccaccio suggests that all texts and literatures are equally allegorical, and thus communicate similar truths and have similar value. Boccaccio’s allegorical literary theory allows him to justify the coherence of his own diverse writings, synthesize the Italian and Latin cultural projects of Dante and Petrarch, and valorize secular fiction. Chapter 4 treats Boccaccio’s allegorical use of the erotic in the Ameto and Amorosa visione. Boccaccio’s early fictions experiment with literary semiotics as a system in their own right, without being justified by theology or philosophy. In polemic with Dante, whose fiction signifies in relation to Biblical prefiguration and metaphysics, symbolized by the ideal erotic, Boccaccio’s signify in relation to the real and the physical, symbolized by the mundane erotic. Chapter 5 suggests that Boccaccio’s Corbaccio functions as an Ovidian remedium for readers who do not read allegorically. Based on elegy’s connection, as developed in Ovid’s amatory writings, between loving, reading, and writing, the Corbaccio uses hatred as a metaphor for the literal reading of women and literature. The Conclusion briefly discusses allegory in the Decameron.