Fast policy: Experimental statecraft at the thresholds of neoliberalism

ما در جهانی دائماً در حال شتاب و به هم پیوسته زندگی می کنیم که ایده ها، مدها و مدهای جدید با سرعت رسانه های اجتماعی در حال حرکت هستند. ایده‌های سیاستی جدید، به‌ویژه «ایده‌هایی که کار می‌کنند»، اکنون نه‌تنها می‌توانند مخاطبی در سراسر جهان، بلکه برجستگی فراملی نیز در کوتاه‌مدت پیدا کنند.

Fast Policy اولین سیستماتیک است. درمان این پدیده، که فرآیندهای توسعه سیاست را در دو حوزه به سرعت در حال حرکت که در جنوب جهانی پدید آمدند و به سرعت در سراسر جهان پذیرفته شده‌اند، مقایسه می‌کند. شکل حکومت شهری شهروند محور). جیمی پک و نیک تئودور ارتباط رو به رشد فراملی بین عرصه‌های سیاست‌گذاری و شیوه‌های توسعه سیاست را تحلیل انتقادی می‌کنند و پیامدهای این تحولات را برای سیاست‌گذاری معاصر ارزیابی می‌کنند. با تأکید بر اینکه مدل‌های خط‌مشی به سادگی دست نخورده از سایت‌های اختراع به مکان‌های شبیه‌سازی سفر نمی‌کنند، آنها خط‌مشی سریع را به‌عنوان پدیده‌ای واقعی و نتیجه‌ای که در عین حال مستعد ارائه نادرست است، مشکل‌ساز می‌کنند.

بر اساس کار میدانی انجام‌شده در شش قاره و در پانزده کشور، سیاست سریع یک منبع ضروری برای ارائه یک بحث نظری گسترده در مورد تحرک سیاست و در ارائه روشی برای تحقیقات قوم نگارانه در مورد سیاست اجتماعی جهانی است.

We inhabit a perpetually accelerating and increasingly interconnected world, with new ideas, fads, and fashions moving at social-media speed. New policy ideas, especially “ideas that work,” are now able to find not only a worldwide audience but also transnational salience in remarkably short order.

Fast Policy is the first systematic treatment of this phenomenon, one that compares processes of policy development across two rapidly moving fields that emerged in the Global South and have quickly been adopted worldwide⎯conditional cash transfers (a social policy program that conditions payments on behavioral compliance) and participatory budgeting (a form of citizen-centric urban governance). Jamie Peck and Nik Theodore critically analyze the growing transnational connectivity between policymaking arenas and modes of policy development, assessing the implications of these developments for contemporary policymaking. Emphasizing that policy models do not simply travel intact from sites of invention to sites of emulation, they problematize fast policy as a phenomenon that is real and consequential yet prone to misrepresentation.

Based on fieldwork conducted across six continents and in fifteen countries, Fast Policy is an essential resource in providing an extended theoretical discussion of policy mobility and in presenting a methodology for ethnographic research on global social policy.