Fashioning Identity: Status Ambivalence in Contemporary Fashion

ما لباس می‌پوشیم تا به ما بگوییم که چه کسی هستیم، یا دوست داریم دیگران فکر کنند ما هستیم، و روایت‌های اغواکننده مد را از طریق تزئینات خود بیان می‌کنیم. با این حال، امروزه، مد از طریق همکاری‌های بسیار کم، رسانه‌های اجتماعی و میانجیگری مد در زمان واقعی، دموکراتیزه شده است، که پویایی اصلی نمایش‌های هویت را پیچیده می‌کند و تنش بین اظهارات شخصی و عملکردهای اجتماعی ایجاد می‌کند.

هویت مد چگونگی انجام این تنش از طریق تولید و مصرف مد را با بررسی مجموعه‌ای از مطالعات موردی - از نمادهای مد نود ساله گرفته تا شورش متناقض در " بررسی می‌کند. normcore'، و از پیراهن های فوتبال در کنیا تا تی شرت های گروه هوی متال در اروپا. از طریق این موارد، نقش زمان، جنسیت، حافظه سنی، تازگی، کپی برداری، بدن و مقاومت در چارچوب صحنه مد معاصر مورد توجه قرار می گیرد. مکینی والنتین با ارائه رویکردی تازه به موضوع با پرداختن مجدد به مفهوم اصلی فرد دیویس از «دوسوگرای هویتی» در مد، فرهنگ و هویت (1992)، استدلال می‌کند که ما در دوره‌ای از دوسوگرایی وضعیت هستیم. '، که در آن شکل دادن به هویت خود به طور فزاینده ای پیچیده شده است.

We dress to communicate who we are, or who we would like others to think we are, telling seductive fashion narratives through our adornment. Yet, today, fashion has been democratized through high-low collaborations, social media and real-time fashion mediation, complicating the basic dynamic of identity displays, and creating tension between personal statements and social performances.

Fashioning Identity explores how this tension is performed through fashion production and consumption,by examining a diverse series of case studies - from ninety-year old fashion icons to the paradoxical rebellion in 'normcore', and from soccer jerseys in Kenya to heavy metal band T-shirts in Europe. Through these cases, the role of time, gender, age memory, novelty, copying, the body and resistance are considered within the context of the contemporary fashion scene. Offering a fresh approach to the subject by readdressing Fred Davis' seminal concept of 'identity ambivalence' in Fashion, Culture and Identity (1992), Mackinney-Valentin argues that we are in an epoch of 'status ambivalence', in which fashioning one's own identity has become increasingly complicated.